معارف بوک

در حالات پیشوایان بزرگ و رهبران راه هدایت نیز نکته هایى مى بینیم که به خوبى نشان مى دهد انسان ها نیز مى توانند در این جهات همانند فرشتگان باشند، بلکه بر آن ها پیشى گیرند! چرا که اگر فرشتگان داراى چنین صفاتى هستند از شهوت و غفلت و هوى و هوس هاى نفسانى دورند؛ اگر انسان چنین گردد به یقین بر آن ها برترى دارد.
درباره امام زین العابدین على بن الحسین (علیه السلام) مى خوانیم که چهل سال چنان شب زنده دار بود که نماز صبح را با وضوى نماز مغرب به جا مى آورد: «إِنَّهُ عَلَیْهِ السَّلامُ صَلَّى أَرْبَعینٍ سَنَةً صَلاةَ الصُّبْحِ بِوُضُوءِ الْمَغْرِبِ».(1)
در حدیث دیگرى از امام باقر (علیه السلام) مى خوانیم که درباره عبادات امام على (علیه السلام) فرمود: «مَا أَطَاقَ أَحَدٌ عَمَلَهُ وَ إِنْ کَانَ عَلِیُّ بْنُ الْحُسَیْنِ لِیَنْظُرُ فِی الْکِتَابِ مِنْ کُتُبِ عَلِیٍّ فَیَضْرِبُ بِهِ الْأَرْض‏ وَ یَقُولُ مَنْ یُطیقُ هَذا؟؛ هیچ کس توانایى انجام عبادات على (علیه السلام) را ندارد (پدرم) علىّ بن الحسین (علیه السلام) در بعضى از کتاب هاى على (علیه السلام) (که شرح عبادات او در آن بود) نظر مى کرد و ناگهان کتاب را بر زمین مى گذاشت و مى فرمود: چه کسى توان چنین عبادتى را دارد؟!».(2)