صفحه ٥٥٨

مشاهده آن عاجزند؛ یا این ‌که تعبیرات فوق کنایه از آن است که فرشتگان الهى با آن همه قُرب و عظمت و غرق عبادت و تسبیح بودن نیز قادر به درک کنه ذات وصفات خدا نیستند و عظمت پروردگار را جز به‌ مقدار توان خود درک نمى‌کنند.
به تعبیر دیگر اگر این جمله‌ ها را بر ظاهرشان حمل و تفسیر کنیم نشان مى‌دهد که در آسمانها مراکزى است که از قداست و نورانیّت بیشترى برخوردار است (در روایاتى نیز به این معنا اشاره شده است).(1)
همان‌گونه که در روى زمین نیز مراکزى همچون کعبه و بیت المقدّس وجود دارد که همواره مورد احترام بوده، بى‌آن ‌که محلّى براى ذات پاک خدا باشد.
و اگر بر معناى کنایى حمل و تفسیر شود، دلیل بر این است که فرشتگان با تمام عظمتى که در مقام قرب پروردگار دارند، به ‌جایى مى‌رسند که از آن فراتر نمى‌روند؛ بلکه عظمت و نور پروردگار، آن ‌ها را از گذشتن از آن مرز، مانع مى‌گردد.