معارف بوک

فرموده، مى گوید: «کجا مى روید و رو به کدام طرف مى کنید! در حالى که پرچم هاى حق برپاست، نشانه هاى آن آشکار، و چراغ هاى هدایت نصب شده است؟»؛ (فَأَیْنَ تَذْهَبُونَ؟ وَأَنَّى تُؤْفَکُونَ(1)! وَ الْأَعْلَامُ قَائِمَةٌ، وَ الاْیَاتُ وَاضِحَةٌ، وَ الْمَنَارُ مَنْصُوبَةٌ).
نگویید: در زمانى زندگى مى کنیم که هر گروهى ما را به سویى دعوت مى کند و در میان جامعه اى هستیم که داعیان حق و باطل، در آن به هم آمیخته اند و شناخت این دو از یکدیگر بسیار مشکل است.
نه! چنین نیست، همه چیز روشن است و همه معیارها واضح است و هیچ عذرى از کسى پذیرفته نیست!
براى راهنمایى رهروانِ جادّه هاى پرپیچ و خم، گاه از پرچمهایى که در نقاط مختلف جادّه نصب مى شود، استفاده مى کنند و گاه نشانه هایى در پیچ و خم ها مى نهند و گاه در بلندى ها در مسیر صحیح، چراغ روشن مى کنند (به خصوص در شب ها). یکى از این دلایل سه گانه براى پیدا کردن راه کافى است؛ حال اگر هر سه با هم باشد، نهایت کمال مطلوب و اوج هدایت است. امام (علیه السلام) مى فرماید: خدا با شما چنین معامله کرده است.
سپس این بیان کلّى را بر مصداق روشنش تطبیق کرده و از عام به خاص پرداخته، تا نگویند: ذکر این کلّیات مشکلى را براى ما حلّ نمى کند. دیگر بار مى فرماید: «شما را به کدام وادى گمراهى مى برند، و چگونه سرگردان مى شوید در حالى که عترت پیامبرتان در میان شماست؟!»؛ (فَأَیْنَ یُتَاهُ(2) بِکُمْ! وَ کَیْفَ تَعْمَهُونَ(3)).