معارف بوک

البتّه این خطبه مطابق آنچه در نهج البلاغه آمده، مشتمل بر «بیست» صفت از اوصاف شایسته و برجسته مؤمنانِ مخلص است. چهار جمله اى که در نقل مرحوم کراجکى در لابه لاى جملات این خطبه اضافه دارد، عبارت است: «حَذَرَ أَمَلاً»، «وَ رتَّبَ عَمَلاً»، «یَظْهَرُ دُونَ مَا یَکْتُمُ» و «وَیَکْتَفِی بِأَقَلِّ مِمَّا یَعْلَمُ».(1)
البته در بقیّه خطبه نیز تفاوت مختصرى در تعبیرات دیده مى شود.
به هر حال این خطبه در عین کوتاه بودن، بسیار پرمحتوا و پرمعناست و امام (علیه السلام) براى شخصى که داراى این صفات «بیست گانه» باشد از خداوند طلب رحمت مى کند و به این ترتیب مردم را به داشتن این صفات، ترغیب و تشویق مى فرماید و در واقع فضایل مهم اخلاقى و یک دوره کامل سیر و سلوک، در این خطبه خلاصه شده است.