صفحه ٢٠٥

اسب سوار تیزرو، گروهى همچون افراد پیاده و گروهى با دست و زانو از این گذرگاه مى گذرند و گروهى که توان عبور ندارند در اثناى راه سقوط مى کنند».(1)
اهمیّت عبور از این گذرگاه را با توجّه به حدیث معروفى که از رسول خدا (صلی الله علیه و آله) نقل شده و در کلام امام صادق (علیه السلام) نیز آمده است، مى توان، دریافت؛ آن جا که فرمود: «إِنَّ عَلَى جَهَنَّمَ جِسْرآ أَدَقُّ مِنَ الشَّعْرِ، أَحَدُّ مِنَ السَّیْفِ؛ بر دوزخ پلى کشیده شده باریک تر از مو و تیزتر از شمشیر».(2)
امام صادق (علیه السلام) در تفسیر آیه شریفه (إِنَّ رَبَّکَ لَبِالْمِرْصَادِ)(3) مى فرماید: «قَنْطَرَةٌ عَلَى الصِّرَاطِ لاَیَجُوزُهَا عَبْدٌ بِمَظْلِمَةٍ؛ مرصاد پلى است بر صراط، که هرکس حقّ ستمدیدگان بر گردن او باشد از آن عبور نخواهد کرد».(4)
در روایات اسلامى امورى به عنوان وسیله عبورِ سریع از صراط ذکر شده است. از جمله در حدیثى از پیامبراکرم (صلی الله علیه و آله) آمده است: «أَسْبِغِ الْوُضوُءَ تَمُّرُ عَلَى الصِّرَاطِ مَرَّ السَّحَابِ؛ وضو را شاداب و پرآب بگیر! تا بر صراط همچون ابر بگذرى».(5)
و در حدیث دیگرى مى خوانیم که موسى (علیه السلام) در مناجاتش به درگاه الهى، سؤال کرد: «إِلهِی فَمَا جَزَاءُ مَنْ تَلا حِکْمَتَکَ سِرّاً وَ جَهْراً؟ قَالَ: یَا موُسَى! یَمُرُّ عَلَى الصِّرَاطِ کَالْبَرْقِ؛ خداوندا! پاداش کسى که حکمت تو را پنهان و آشکار بخواند (و مردم را با سخنان حکیمانه تو، به سوى حق دعوت کند) چیست؟ فرمود: اى موسى! چنین کسى همچون برق از صراط عبور مى کند».(6)