داشته باشد و سعي کند همواره فطرت خود را بيدار نگه دارد. «وَلكِنَ اَكْثَرَ النّاسَ لا يَعْلَمُونَ»؛ اما اكثر مردم از اين نكته غافلند كه «خدا» - كه نزد هر كسي هست- عامل نشاط و آرامش است و نمي‌دانند که انسان، فقط با دينداري مي‌تواند فربه و با نشاط شود، پس به خيالات و تجملات واهي دل مي‌بندد و پس از مدتي سرد و بي‌خدا و پوچ مي‌شود. در حالي‌كه خدا عامل نشاط و آرامش آن‌ها خواهد بود و بايد به «خود»شان رجوع كنند و خدا را نزد «خود» بيابند.
ميثاق جان ها با خدا
قرآن تأکيد مي‌فرمايد که اي انسان‌ها جان همة شما در شرايطي خاص با پروردگارتان ميثاق و تعهد بسته و خداوند در آن شرايط، حقيقت شما را با خودتان روبه‌رو نموده و از شما سؤال کرده «آيا من پروردگار شما نيستم؟» و حقيقت همة انسان‌ها به پروردگارشان عرضه داشتند؛ «آري تو پروردگار ما هستي». لذا مي‌فرمايد:
«وَإِذْ أَخَذَ رَبُّكَ مِن بَنِي آدَمَ مِن ظُهُورِهِمْ ذُرِّيَّتَهُمْ وَأَشْهَدَهُمْ عَلَي أَنفُسِهِمْ أَلَسْتُ بِرَبِّكُمْ قَالُواْ بَلَي شَهِدْنَا أَن تَقُولُواْ يَوْمَ الْقِيَامَةِ إِنَّا كُنَّا عَنْ هَذَا غَافِلِينَ»(13)
آنگاه كه از فرزندان آدم، از پشت نسل‌هايشان،تعهد گرفتيم، خودشان را گواه بر خودشان گرفتيم، كه آيا من ربّ شما نيستم؟ گفتند: آري شهادت مي‌دهيم. اين كار را كردم تا روز قيامت نگويند ما نسبت به ربوبيت تو غافل بوديم.
آشتی با خدا
تبعيت از فطرت، عامل نشاط روح