صفحه ٢٩٥

نكته دهم
شورش و زندگي


  اگر انسان فهميد كه خداگونه است، خدا گونه زيست كردن براي او مشكل نخواهد بود، و شوريدن بر هر نارسايي كه راه جان او را به فراخناي حيات برين مي‏بندد براي او عين زندگي است. دعوت به قيامي كه آيه «اِنَّما اَعِظُكُمْ بِواحِدَةٍ، اَنْ تَقُومُوا لِلَّهِ مَثْني وَ فُرادي»(1) به آن دعوت مي‏نمايد، معناي زندگي مي‏گردد، و نمي‏تواند به‌طور جمعي يا فردي به قيام قيّوم هستي، در سراسر زندگي قائم نباشد، چنين انساني، انسان نشسته و فرو رفته و خاكستر شده نيست، انسان ايستاده و قيام كرده است، در همه جا و همه وقت و در مقابل همه موانع.
  بخت جوان يار ماست، دادن جان کار ما است     قافله‌سالار ما، فخر جهان مصطفي است