نكته چهارم
آشتي با خدا، آشتي با همه چيز
يقيناً آن حياتي حيات است كه مقدّس باشد، و حياتي مقدّس است كه در جهاني مقدّس و با خدايي كه مبناي همه تقدّس‌هاست بتوان به سر برد، و لذا ميخواهيم بگوييم: «آشتي با خدا، آشتي با همه چيزهاست، كه همه چيز به جهت بي‌خدايي ما، به ما پشت كرده بودند و ما نيز به آنها پشت كرده بوديم». و با چهره ظلماني عالم روبه‌رو بوديم، ونه با چهره رحماني و حياتمندش، و در اين حال در واقع با هيچ چيز آشنا نخواهيم بود، و هيچ چيز هم با ما آشنا نخواهد بود، و اين تنهايي واقعاً مرگ است و مرگ‌آفرين.