معارف بوک

نكته شانزدهم
همسفري با حيات

  «آشتي با خدا» يعني آشتي با همه‌چيز و پشت‌كردن به همه ناآشنائي‌ها و دوگانگي‌ها و ناهماهنگي‌ها، و طلوع‌كردن با همه عالم و آدم و زندگي كردن با همه هستي آزاد از همه چيز و آزاد از منِ موهومِ محدود.
  در آن حال با هستي مي‏رويي، شكوفه مي‏دهي و به ثمر مي‏نشيني، و همچنان در حياتي مستمر رشد مي‌کني، آزاد از اسمي خاص -چون من فقط هست- متحد با كل هستي -چون همه هستي حيات است- به سفر خويش ادامه مي‏دهي -چون حيات مرگ ندارد- به سفر آشتي با خود و آشتي باحيات و حيات، و همچنان حياتي بعد از حيات، سفري كه مرگ در آن معني ندارد تا از ترس مرگ بميريم و از حيات و شكوفايي محروم شويم.