نكته پانزدهم
محكوم بهترين بهترينها
وقتي با خود حقيقيات روبهرو شدي، از همه اضطرابهاي بيروني و علائق حقير، خود را آزاد مييابي، در اين حال از بيهودگي خلاصي مييابي، چون از خودِ بيهوده دست كشيدهاي. و در اين حالت خداست كه بر تو حكومت ميكند، يعني محكوم بهترينِ بهترينها خواهي بود. به جاي محكوم بدترينِ بدترينها ديگر محكوم نفس امّاره و منِ مادون نخواهي بود.
خلاص حافظ از آن زلف تابدار مباد که بسته گان کمند تو رستگارانند