نكته چهاردهم
زندگي؛ دروغي بزرگ!
وقتي تو از خود گم شدي، همه چيز گم خواهد شد، في الحال حياتِ طبيعت و سنت جاري در آن هم گم ميشود. و قانون بشري جاي آن را ميگيرد، و زندگي با اختلالات عالمِ سرگرداني همراه ميگردد. منيّت و انانيت قوّت ميگيرد، در اين حال كثرات اند كه با لاشه بيجان و وَهْمي و تصنّعي شان، تشخّص مييابند، درآن حالِ گمگشتگي از خود، منيّت و اميال نفساني، انسان را چون سيمهاي خارداري به خودشان ميبندند و سراسر زندگي ميشود اضطراب و تزلزل، چه دروغ بزرگي است اگر اين نفسکشيدن را زندگي بناميم!
بال بگشا و صفير از شجر طوبي زن حيف باشد چو تو مرغي که اسير قفسي