صفحه ٢٩٩

نكته چهاردهم
زندگي؛ دروغي بزرگ!

  وقتي تو از خود گم شدي، همه چيز گم خواهد شد، في الحال حياتِ طبيعت و سنت جاري در آن هم گم مي‏شود. و قانون بشري جاي آن را مي‏گيرد، و زندگي با اختلالات عالمِ سرگرداني همراه مي‏گردد. منيّت و انانيت قوّت مي‏گيرد، در اين حال كثرات ‏اند كه با لاشه بي‏جان و وَهْمي و تصنّعي شان، تشخّص مي‏يابند، درآن حالِ گم‏گشتگي از خود، منيّت و اميال نفساني، انسان را چون سيمهاي خارداري به خودشان مي‏بندند و سراسر زندگي مي‏شود اضطراب و تزلزل، چه دروغ بزرگي است اگر اين نفس‌کشيدن را زندگي بناميم!
  بال بگشا و صفير از شجر طوبي زن       حيف باشد چو تو مرغي که اسير قفسي