برکات نبوت و شريعت
اگر انسان، شريعت و ديني که مطمئن است از طرف خداست، نداشته باشد تا «وجود» خودش را از طريق آن سيراب كند، خود را از راه‌هاي مختلف سرگرم مي‌نمايد و عملاً فرصتي را که بايد زمينه‌ي اتصال قلب به کمال مطلق گرداند از دست مي‌دهد و به واقع خود را بدبخت مي‌كند. انسان غافل از شريعت الهي خود را از طريق سرگرمي‌هاي تلويزيون يا لذات کاذب اينترنت، مشغول مي‌كند و در يک زندگي مجازي در ناکجا آباد به سر مي‌برد و از ارتباط با واقعي‌ترين واقعيات که خدا و حقايق معنوي مي‌باشد، محروم مي‌گردد. برنامه‌هايي که بشر براي بشر مي‌ريزد سراسر پوچي و سرگرمي‌هاي بي‌فايده و لذات کاذبي است که هرگز جان انسان را سيراب نمي‌کند، اگر انسان «خود»ش را به دست بشر دهد نهايتش از سر دلسوزي به او مي‌گويند: «مواظب باش! كم نخوري و يا حواست را جمع کن از دنيا کم نداشته باشي تا از بقيه عقب نيفتي!» ولي اگر «خود» را به دست پيامبران بدهد به او مي‌گويند: «يَا أَيُّهَا النَّاسُ اعْبُدُواْ رَبَّكُمُ الَّذِي خَلَقَكُمْ وَالَّذِينَ مِن قَبْلِكُمْ لَعَلَّكُمْ تَتَّقُونَ»(13) اي انسان ها! بندگي پروردگارتان و پروردگار پدرانتان را پيشه کنيد، شايد که به تقوا دست يابيد و وارستگي لازم را به دست آوريد. گفت:
گر تو خواي حرّي و آزادگي بندگي كن بندگي كن بندگي
اين پيامبران هستند كه به نور الهي، ابعاد عالي جان انسان را مي‌شناسند و انسان‌‌ها را در جهت شکوفاکردن آن ابعاد راهنمايي مي‌کنند، و اگر انسان ها از پيامبران جدا شوند در حد شكم و شهوت و غضب متوقف مي‌گردند و
آشتی با خدا
وسعت نفس و جايگاه نبوت