حقايق غيبي به «جان» عارف، فقط نور ميدهد(10) اما براي كسي كه مبعوث ميشود علاوه بر اينكه به «جان» او نور ميدهد، در روح او هم خيالات نوراني ايجاد ميكند، در گوش او هم ايجاد صوت ميكند و در لفظ او هم ايجاد كلمه ميكند! «نبوت» مسأله عجيبي است كه براي فهم آن بايد از خود پيامبر(صلی الله علیه و آله) مدد گرفت.
تجلي صورت حقايق بر قلب
گاهي انسان، خواب است و با اينكه كسي در اطراف او نيست كه سر و صدا بكند، صدايي را ميشنود! آن صدا در آن حالت از بيرون نيست اما حقيقت دارد. در واقع اين صدا از «درون» است كه شنيده ميشود! حال اگر بر «جان» كسي، انوار غيبي تجلي کند، «قلب» او آن حقايق را يافته، نوراني ميشود. در همان حال خيالات او هم، صورتهايي از آن حقيقت را مييابد. مثلاً در مورد پيامبر اكرم(صلی الله علیه و آله) ميتوانيم بگوييم كه آن حضرت، نور وحي را با «قلبشان» حس كردند و جبرائيل را به عنوان صورتِ وحي با قوهي خيالشان ديدند! اصولاً خيال هر كس منطبق بر «قلب» اوست. كسي كه به فكر شكم است هر قدر هم كه خيالاتش را متمركز كند چون ميل قلبي او به غذاست، در خيالاتش انواع غذاها ميآيد. و خيال پيامبري كه وحي به «قلب» او رسيده است منطبق بر «قلب» اوست يعني همان حقايق غيبي كه بر «قلب» پيامبر(صلی الله علیه و آله) نازل شده و آن را نوراني كرده است، بر خيال آن حضرت تجلي ميكند و صورت جبرائيل(علیه السلام) ميشود كه از عالم بالا بر خيال حضرت تجلي كرده است! و همان حقيقت در گوش پيامبر(صلی الله علیه و آله) ظهور كرده، توليد صدا ميكند. به
آشتی با خدا
وسعت نفس و جايگاه نبوت