چنين مى‌پندارند كه بعضى از عبادات بعضى ديگر را جبران مى‌كند؛ مثلا توهّم اينكه سينه‌زدن روز عاشورا جاى نماز و روزه را مى‌گيرد و هر چه گناه انجام داده يا بدهند با عزادارى امام حسين(عليه السلام) بخشيده مى‌شود، اما لحظه‌اى نمى‌انديشند كه آيا اين عزادارى با صداقت و حقيقت و بر اساس عشق واقعى به امام حسين(عليه السلام)است يا به انگيزه‌هاى ديگرى انجام گرفته است. عزادارى تنها زمانى در بخشش گناهان مؤثر است كه: اولا از روى واقعيت و صداقت و انگيزه خدايى باشد. ثانياً همراه با معرفت صحيح و علم به اين حقيقت باشد كه با عملى مستحبى نمى‌توان عمرى گناه و ترك واجب را جبران كرد و به اين وسيله خود را مستوجب شفاعت حسين‌بن على(عليه السلام)نمود كه جان خود و عزيزان خود را فداى احياء احكام اسلام و ارزشهاى اسلامى كرد.
كسى كه از اول تصميم گناه كردن دارد و منتظر رسيدن روز عاشورا و ايام عزادارى براى به اصطلاح جبران گناهان است، نه معناى عزادارى را فهميده و نه معناى توبه و شفاعت را. اگر شخصى؛ مثلا در اثر غلبه شهوت و غضب به گناهى آلوده شد، توبه او اين است كه واقعاً حال او منقلب شود و تصميم جدّى بگيرد كه ابداً گِرد آن گناه نگردد، اگر واقعاً عوض شد خداى منان از گناهان گذشته او مى‌گذرد، نه اينكه پيوسته به اميد عفو، گناه كند. گريه براى امام حسين(عليه السلام) گناه كسى را جبران مى‌كند كه واقعاً تحت تأثير جاذبه حسينى واقع شده تصميم بگيرد كه گناهان گذشته را تكرار نكند، اگر چنين بود ممكن است يك قطره اشك هم تمامى گناهان او را جبران كند امّا با تصميم بر ادامه تبهكاريها هرگز!
تأثير متقابل عبادات و گناهان
پس عبادتهاى مستقيم و غير مستقيم بر يكديگر اثر متقابل دارند، همان‌گونه كه گناهان هم ممكن است بر عبادات اثر منفى بگذارند. كسى كه عمرى را در حال