وقتي توجه انسان از طريق رعايت دستورات شريعت الهي، به عليم مطلق يعني خدا افتاد، «جان» او عالِم مي‌شود، آن هم علمي که «جان» را نوراني مي‌كند و حقايق معنوي عالَم براي آن جان کشف مي‌گردد. البته در اين حال او نمي‌تواند يافته‌هايش را به ديگران تعليم دهد بلكه فقط به حقايقي از عالم اعلا دست يافته است، به اين شخص به اصطلاح «عارف» مي‌گويند. در جلسات بعد إن‌شاءالله روشن خواهد شد انسان هر اندازه هم كه خوب شود اين‌طور نيست كه حتماً «پيغمبر» گردد. چون ممكن است كسي به مقام قرب الهي نايل شود اما خدا بنا نداشته باشد كه در آن زمان پيامبري را به بشر عرضه كند. فعلاً همين قدر مي‌گوييم كه پيامبران از طريق نزديك شدن به عليم مطلق به ارادة خداوند به آن حقايق غيبي که جهت هدايت کل بشريت نياز است، دست مي‌يابند، ولي اين‌كه علم پيامبران چه علمي است؟ و چگونه به دست مي‌آيد؟ و مبنايش چيست؟ بحث‌هايي است كه إن‌شاءالله در جلسه بعد خواهد آمد. عمده آن است كه فراموش نشود، وسعت انسان از همه‌ي عالمِ مخلوق بيشتر است ولي با اين همه اگر از نظر تعلق قلبي به موجوداتِ محدود نظر كند، «خود» را محدود كرده و با محدوديت‌ها متحد مي‌شود؛ ولي اگر «دل» از محدودها بركند و «جان» را متوجه نامحدود كرد، با نامحدود - در عين حفظ مراتب- متحد مي‌شود و حكم نامحدود بر «جان» او جاري مي‌گردد و از نور علم و حيات و قدرت آن حقيقت برخوردار مي‌شود.
از خداوند مي‌خواهيم به لطف و كرم خودش و به حقيقت اهل بيت پيامبر(علیهم السلام) ما را بيش از پيش با معارف پاك و ناب ديني آشنا گرداند.
«والسلام عليكم و رحمةالله و بركاته»