گردد، ماتم حقوق بشر مى‌گيرند! وقتى از ممنوعيت مواد مخدر و يا مسكرات سخن مى‌گوييم، از نظر آنان آزادى‌هاى انسان سلب شده است! همان طور كه مى‌دانيد در برخى كشورها استعمال اين چيزها ممنوع نيست. حتى در مجالس رسمى خويش از مسكرات استفاده مى‌كنند. همه عالم مى‌دانند كه مسكرات براى بدن مضرّ است. با وجود ضرر قطعى مسكرات، هر گاه از توليد، فروش و استفاده از شراب جلوگيرى شود، عده‌اى به آن اشكال گرفته، آن را ضد حقوق بشر دانسته و ايجاد محدوديت اقتصادى را دخالت در مسايل شخصى مردم معرفى مى‌كنند!
مطلب مهم‌تر اين است كه آدميزاد تنها از بدن تشكيل نشده است. «روح» نيز جزيى از انسان است و بلكه قوام و ارزش انسان به روح است. روح نيز داراى ابعاد مختلف است. بخشى از نيازمندى‌هاى روحى مربوط به «اعصاب و روان» است. برخى ناراحتى‌هاى روانى ناشى از ناهنجارى‌هاى اخلاقى و رفتار ضد اسلامى است. عده‌اى به مصالح خويش آگاه نيستند، يا اگر آگاه هستند تحت تأثير هوس‌ها و اميال نفسانى قرار گرفته‌اند. از اين رو، محدوديت‌هاى موجود را نمى‌پذيرند و مبارزه دولت با مظاهر فساد را نوعى ديكتاتورى، يا دخالت در حقوق افراد و يا منافى با حقوق بشر مى‌دانند! به اين گونه افراد بايد گفت همان اندازه كه «سلامت بدن» براى انسان اهميت دارد، دست كم به همان اندازه «سلامت روح و روان» نيز داراى اهميت است و بلكه سلامت روح و روان نسبت به سلامت جسم به مراتب اهميت بيشترى دارد. بنابراين همان طور كه «روح» بيش از «بدن» ارزش دارد، «بهداشت روح و روان» نيز بيش از «بهداشت بدن» اهميت دارد. از اين رو در احكام و معارف اسلامى به اين مسايل توجه بيشترى شده است. به همين دليل است كه بين دولت اسلامى با دولت‌هاى لاييك در وظايف و نحوه اجراى مقررات، تفاوت‌هايى مشاهده مى‌شود. متقابلا در كميّت و كيفيتِ «حقوق مردم بر دولت» نيز اختلافاتى وجود دارد. بخش مهمى از وظايف دولت اسلامى به سلامت، حيات، شرف و عزت يك جامعه مربوط مى‌شود.
3. سلامت و امنيت فردى
پرداختن به مسايل بهداشت و درمان در واقع از «وظايف دفاعى» دولت و حكومت است. خداوند در بدن انسان سالم اندام‌هايى را با استعدادها و ساز و كارهاى خاصّى قرار داده است