زكات مى‌دهند و به كارهاى پسنديده وا مى‌دارند و از كارهاى ناپسند باز مى‌دارند، و فرجام همه كارها از آن خدا است.
2. مراحل مبارزه با توطئه دشمن
در زمان‌هاى گذشته جنگ‌ها فقط جنگ نظامى بود و گستردگى و پيچيدگى‌هاى امروزه را نداشت. براى مقابله با آنها نيز تنها مى‌بايست دفاع فيزيكى و نظامى صورت گيرد. اما مسأله دفاع در روزگار ما كاملا متفاوت است. تجاوزهايى كه امروزه به كشورهاى ديگر مخصوصاً كشورهاى اسلامى صورت مى‌گيرد، از مكانيسم‌هايى بسيار پيچيده برخوردار است كه جز افرادى كه در اين گونه مسايل تخصص و تعمق كافى دارند، افراد ديگر متوجه توطئه‌هاى دشمن و راه‌كارهاى دفاعى مناسب با آن نمى‌شوند. از اين رو ضرورى است مراحل مبارزه با دشمن را بررسى كنيم:
مرحله اول، دشمن‌شناسى
براى تدارك يك دفاع مناسب، گام اول شناخت دشمنى است كه در پى تجاوز به يك كشور اسلامى و يا گروهى از مسلمانان است. در گذشته شناخت دشمن آسان بود و تنها كسانى كه شمشير و سلاح به دست گرفته و به مرزهاى يك كشور هجوم مى‌آوردند، به عنوان «دشمن» شناخته مى‌شدند. اما امروزه دشمنى با يك كشور يا يك جامعه يا گروهى از مردم منحصر به اين صورت نيست، بلكه دشمنى و كارزار بين كشورها داراى انواع و اقسام گوناگون است. دشمنان در بسيارى از موارد، دشمنى خويش را به صورت آشكار، ظاهر نمى‌سازند. كم اتفاق مى‌افتد كه كسانى نابخردانه به طور علنى بگويند: ما با فلان مردم دشمن بوده و در پى نابودى آنان هستيم؛ يا بگويند: ما خواهان نابودى فلان نظام سياسى هستيم؛ و يا به طور رسمى در مجلس كشورشان براى براندازى يك نظام حكومتى، بودجه‌اى تصويب كنند. اين گونه اعمال بسيار احمقانه و نابخردانه است و در ميان سياست‌مداران دنيا كم‌نظير است. دشمنان در اغلب موارد بسيار پيچيده عمل مى‌كنند و هيچ گاه دشمنى خويش را ظاهر نمى‌سازند. حتى در مواردى خود را طرفدار و حامى آن ملت جلوه مى‌دهند! در روزگار ما، كسانى كه با كشورهاى اسلامى به خصوص با امُّ القراى اسلام، يعنى جمهورى مقدس اسلامى ايران دشمنى مى‌ورزند،