جلسه پنجاهم: وعده تخلف‌ناپذير خداوند
1. وعده خدا به مؤمنان واقعى
خداى متعال در قرآن كريم به مؤمنان وعده‌اى كلى داده است كه مى‌تواند مصاديق متعددى داشته باشد. آن وعده اين است كه هر گاه مردمى حقيقتاً به خدا ايمان داشته باشند و اعمال صالح و شايسته انجام دهند، خداوند در اين دنيا به آنان عزت عطا مى‌كند:وَعَدَ اللّهُ الَّذِينَ آمَنُوا مِنْكُمْ وَ عَمِلُوا الصّالِحاتِ لَيَسْتَخْلِفَنَّهُمْ فِي الْأَرْضِ كَمَا اسْتَخْلَفَ الَّذِينَ مِنْ قَبْلِهِمْ وَ لَُيمَكِّنَنَّ لَهُمْ دِينَهُمُ الَّذِي ارْتَضى لَهُمْ وَ لَيُبَدِّلَنَّهُمْ مِنْ بَعْدِ خَوْفِهِمْ أَمْناً يَعْبُدُونَنِي لا يُشْرِكُونَ بِي شَيْئاً وَ مَنْ كَفَرَ بَعْدَ ذلِكَ فَأُولئِكَ هُمُ الْفاسِقُون(243) خداوند به كسانى از شما كه ايمان آورده و كارهاى شايسته انجام داده‌اند وعده مى‌دهد كه قطعاً آنان را حكم‌ران روى زمين خواهد كرد، همان گونه كه به پيشينيان آنها خلافت روى زمين را بخشيد؛ و دين و آيينى را كه براى آنان پسنديده، پابرجا و ريشه‌دار خواهد ساخت؛ و ترسشان را به امنيت و آرامش مبدّل مى‌كند، آن‌چنان كه تنها مرا مى‌پرستند و چيزى را شريك من نخواهند ساخت. و كسانى كه پس از آن كافر شوند، آنها فاسقانند.
بر اساس اين وعده، مؤمنان صالحْ حكم‌ران زمين مى‌شوند و خداوند آن دينى را كه براى آنان پسنديده است استقرار مى‌بخشد و پس از سال‌ها و شايد قرن‌ها خوف و هراس و ناامنى، به آن جامعه امنيت و آرامش عطا مى‌كند؛ چه اين كه آنان مؤمن، خداپرست و داراى عمل صالح بوده و به خوبى از آزمايش الهى بيرون آمده‌اند و در يك كلام، زندگى ايشان بر «محور خداپرستى» بوده است. مصداق تام اين وعده الهى ظهور مولايمان حضرت امام زمان عجّل الله تعالى فرجه الشريف است كه اميدواريم چندان دور نباشد. اما اين وعده الهى مى‌تواند مصاديق و نمونه‌هاى كوچك‌ترى نيز داشته باشد و در مكانى خاص و جامعه‌اى محدود نيز تحقق پيدا كند.