متصديان امور اجتماعى و دولت‌هاى اسلامى بايد در دفاع از اين حقوق تلاش كنند. امروزه توطئه‌ها و شبهه‌افكنى‌هاى گوناگونى از سوى دشمنان خارجى و نيز از سوى ايادى داخلى آنان از طريق روزنامه‌ها، مجلات، كتاب‌ها و ساير رسانه‌ها براى تضعيف شعاير اسلامى انجام مى‌گيرد. با اين وجود، مردم ما نسبت به اهل بيت(عليهم السلام) وفادارتر شده و در احياى شعاير اسلامى مصمم‌تر مى‌شوند؛ براى مثال، دو ماه محرم و صفر را به نام حضرت سيدالشهدا و اهل‌بيت(عليهم السلام) عزادارى مى‌كنند و در ايام سال نو (1381) كه با ماه محرم مصادف شده بود، به احترام سيدالشهدا از شادى‌هاى خويش صرف‌نظر كرده مراسم عزادارى را به صورت باشكوه برگزار كردند. شايد اين عملكرد مردم مسلمان و پرافتخار ايران در تاريخ ما كم‌نظير باشد. از خدا مى‌خواهيم كه پاداش‌هاى مادى و معنوى را به اين ملت شريف و عاشق اهل‌بيت(عليهم السلام) ارزانى دارد.
3. عاشورا، قيامى براى دفاع از اسلام
يكى از نمونه‌هاى عالى دفاع، قيام امام حسين(عليه السلام) و حادثه عاشورا است. هميشه اين سؤال مطرح بوده كه چرا امام حسين(عليه السلام) قيام كرد؟ چرا خاندان اهل بيت(عليهم السلام) تا آخرين فردشان به شهادت رسيدند و حتى طفل شيرخوار نيز شربت شهادت نوشيد؟ اين گونه پرسش‌ها همواره مورد بحث و گفتگو بوده است. سخنرانان و نويسندگان بسيارى در اين باره سخنرانى و قلم‌فرسايى كرده‌اند. با اين وجود، آن گونه كه شايسته است هنوز حق مسأله ادا نشده است و به خصوص براى نسل جوان و نوجوان ما با ابهاماتى همراه است. اين عزيزان دقيقاً نمى‌دانند چرا حضرت سيدالشهدا(عليه السلام) قيام كرد و چرا مى‌بايست تا اين اندازه فداكارى كند. در اين ميان عدّه‌اى نيز كه از نظر معارف دينى ضعيف هستند شبهه‌افكنى مى‌كنند و عدّه‌اى ديگر نيز كه از بيرون مرزهاى كشور دستور مى‌گيرند در پى تضعيف باورهاى دينى مردم هستند. بر اساس برخى از اين شبهه‌ها، در برخى محافل شيعه، كه البته در ايران بسيار نادر است، به سخنرانى اكتفا كرده از عزادارى و ذكر مصيبت خوددارى مى‌كنند! عده‌اى از گويندگان ايرانى ـ كه من از ذكر نام آنان عار دارم ـ به كشورهاى خارجى مثل انگلستان رفته و در اين زمينه تبليغات سويى به راه انداخته‌اند. بر اساس توصيه و تحليل‌هاى آنان بعضى از شيعيان، مجالس عزادارى خويش را سياه‌پوش نمى‌كنند!