خداوند به دست خودشان و به دست مؤمنان خانه هاى آن ها را خراب كرد به اين علت است كه در جاى ديگر مى فرمايد: «... وَلِلَّهِ جُنُودُ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَكَانَ اللَّهُ عَلِيمًا حَكِيمًا» «1»
همه ى لشكريان آسمان و زمين از خدا است، و خدا عليم و حكيم است. پس دست و پاى كفار مى شود لشكر خدا و آن ها را به وسيله ى خودشان و با ميل و هوس خودشان مى گيرد و به هلاكت مى رساند.
جنس ماده محدوديت است و لذا آن قسمتى از آن كه در نزد من است، در دست شما نيست. به همين جهت در زندگى مادى تزاحم و تضاد ظاهر مى شود و در تضاد و تزاحم، مقابله هست و مقابله هم اضطراب را به دنبال دارد، در نتيجه اگر انسان مطلوب خود را در عالم ماده قرار داد، همواره با اضطراب و تضاد با بقيه به سر مى برد و در چنين شرايطى به كلى از روحانيتِ فطرى خود باز مى ماند. قرآن اين نوع رويكرد به دنيا را تحت عنوان «حيات دنيا» معرفى مى كند و مى فرمايد: «اعْلَمُوا أَنَّمَا الْحَياةُ الدُّنْيا لَعِبٌ وَلَهْوٌ وَزِينَةٌ وَتَفَاخُرٌ بَينَكُمْ وَتَكَاثُرٌ فِي الْأَمْوَالِ وَالْأَوْلَادِ كَمَثَلِ غَيثٍ أَعْجَبَ الْكُفَّارَ نَبَاتُهُ ثُمَّ يهِيجُ فَتَرَاهُ مُصْفَرًّا ثُمَّ يكُونُ حُطَامًا وَفِي الْآخِرَةِ عَذَابٌ شَدِيدٌ وَمَغْفِرَةٌ مِّنَ اللَّهِ وَرِضْوَانٌ وَمَا الْحَياةُ الدُّنْيا إِلَّا مَتَاعُ الْغُرُورِ»؛ «2»
بدانيد كه زندگى دنيا در حقيقت بازى و سرگرمى و آرايش و فخرفروشى شما به يكديگر و فزونى جويى در اموال و فرزندان است، مَثَل آن مَثَل بارانى است كه با رشد گياهان، كشاورزان را به شگفتى مى اندازد، سپس