فرهنگ الهى دعوت نمود. كارى كه ائمه ى معصومين (عليهم السلام) در دوران ظلمانى حاكميت بنى اميه و بنى عباس انجام دادند، و ما امروز بحمدالله از كار آن ها بهره منديم. حدّاقل كار آن ها اين بود كه نه خود رنگ فرهنگ اموى را- كه در ظاهرى اسلامى به صحنه آمده بود- پذيرفتند و نه نسبت به سرنوشت بقيه ى انسان ها در فروافتادن در آن فرهنگ بى تفاوت بودند. سعى كردند ارزش فرهنگ توحيدى را متذكر شوند.
در فرهنگ توحيدى ارزش ها در جاى خود قرار دارد و در فرهنگ جاهلى- در هر پوششى كه مى خواهد باشد- ارزش ها در جاى خود نيست. اگر ثروتمند بودن- به جاى متقى بودن- ارزش شد اين فرهنگ جاهلى است، چون قرآن مى فرمايد: «إِنَّ أَكْرَمَكُمْ عِندَ اللَّهِ أَتْقَاكُمْ»؛ «1»
والاترين و با ارزش ترين شما نزد خدا، متقى ترين شماست. حال اگر در فرهنگى، انسان هاى متقى به جهت رعايت تقوى، مورد بى حرمتى قرار مى گيرند بايد آن فرهنگ را فرهنگ جاهلى دانست و سعى كرد جامعه را از آن عبور داد.
غفلت بزرگ
چون فرهنگ تجدد و مدرنيسم رجوعى به ارزش هاى الهى ندارد، فرهنگ طاغوتى و جاهلى است. آنچه موجب غفلت بزرگ و حجاب غليظ مى شود، بررسى غرب است با ارزش هاى غربى. غرب ابتدا با حمله به ارزش هاى دينى، ارزش هاى خود را بر روح و روان انسان ها حاكم كرد، سپس ملاك ارزش يابى هر چيزى را همان ارزش ها قرار داد. هنر ما آن