صفحه ٧٦

مشكل را رفع نمى كند، زيرا با عميق تركردن بحران نمى توان رفع بحران كرد. بايد خود را تغيير دهيم وگرنه روحانيت و اسلام و نظام جمهورى اسلامى را مقصردانستن، محروميت از دريچه اى است كه به سوى ما گشوده شده تا خود را از بحران هاى جهان غرب برهانيم.

زندگى دنيايى؛ پوچى و اضطراب 
وقتى متوجه شديم بحران هاى موجود جهان امروز، لازمه ى خاصيت زندگى در زمين نيست، بلكه حاصل افكار و اعمال تمدنى است كه خدا و نبوت را به حاشيه رانده، پس خداوند مى خواهد مقدارى از آثار آن انحراف را به غرب بچشاند، «لَعَلَّهُمْ يرْجِعُونَ»؛ شايد به سوى توحيد برگردند.
ابتدا بايد متوجه بود بارزترين خصلت دوران جديد همين عمل زدگى است كه عين تغيير و اضطراب و حركت هاى افراطى است و براى بقاءِ خود نياز به تغيير مدام و سرعت بيشتر دارد. به گفته ى رنه گنون؛
 «آدمى هرچه بيشتر در ماده مستغرق گردد، عوامل تفرقه و تضاد در شخصيت او بيشتر شدت و وسعت مى يابند وبرعكس، هرچه بيشتر به جانب معنويتِ محض صعود كند، به وحدت نزديك تر مى گردد و وحدت واقعى وقتى حاصل مى شود كه فكر و عمل خود را با اصول هستى و شريعت واقعى تطبيق دهد». «1»
شريعت الهى از عالم غيب و از طرف پروردگار انسان ها، و از عالم وحدت نازل شده است، هرچه جامعه به شريعت الهى نزديك شود به