ابراهيمى به كمك ما بيايد و در اين راه از كمى رهروان نهراسيم، ابراهيم (ع) كه پايه گذار تمدن اديان ابراهيمى بود، يك تنه به ميدان آمد.
تمدن غربى توانايى هاى الهى ما را از ما پنهان كرده، ما را به حيوان كارورزى تبديل نموده كه در گردابِ دست ساخته هاى خود دست و پا مى زنيم و از صفاى دينى و محيط معنوى محروميم. طورى فضاى زندگى ها از معنويت خالى شده و تحت تأثير روح غربى است كه اگر در وسط مساجد امروزى هم بايستيم انگار در وسط خيابان هاى پاريس ايستاده ايم، ديگر پيام هاى معنوى و رمزهاى روحانى از در و ديوار مساجد ما نمايان نيست، چه رسد به خانه و شهر و محل كارمان.
اگر امروزه جوامع بشرى چون حيوان كارورزى در تسخير تكنولوژى قرار گرفته و بندگى خدا را فراموش كرده و فراموش كرده اند آمده اند در اين دنيا تا خود را تغيير دهند و شايسته ى قرب الهى شوند، از آن طرف هم راه نجات مسدود نيست، ما ابتدا خود را گم كرديم و سپس از گمشدگان راه، طلب راه دريا نموديم.
در مسير خوديابى متوجه مى شويم حقيقت ما بندگى خداست و چشم به شرايطى مى دوزيم كه آن شرايط، شرايط قيام به بندگى الهى باشد و اين سير براى نزديكى به تمدن اسلامى، شروع مباركى است.
براى رسيدن به تمدن اسلامى لازم است بصيرت لازم را جهت گذار از تمدن غربى به دست آوريم و آن بصيرت همان نفى فرهنگ مدرنيته است كه در مجموعه ى اين جلسات همه ى تلاش جهت به وجودآمدن چنين بصيرتى بود.