معارف بوک

كه با انگيزه طلب و ابتغاء مرضات الله باشد. قرآن در اين رابطه مى‌فرمايد:
«يا اَيُّهَا الَّذين امَنُوا لا تَتَّخِذُوا عَدُوّى وَ عَدُوَّكُمْ اَوْلِياءَ تُلْقُونَ اِلَيْهِمْ بِالْمَوَدَّةِ وَ قَدْ كَفَرُوا بِما جائَكُمْ مِنَ الْحَقِّ يُخْرِجُونَ الرَّسُولَ وَ اِيّاكُمُ اَنْ تُؤْمِنُوا بِاللّهِ رَبِّكُمْ اِنْ كُنْتُمْ خَرَجْتُمْ جِهاداً فى سَبيلى وَابْتِغاءَ مَرْضاتى تُسِرُّونَ اِلَيْهِمْ بِالْمُوَدَّةِ.»(1)
اى شمايى كه ايمان داريد دشمنان من و دشمنان خودتان را دوست نگيريد تا با ايشان طرح محبت افكنيد در حالى كه آنان نسبت به آنچه به سوى شما آمده از حق، كفر ورزيده پيامبر و شما را بيرون مى‌رانند (به جرم) آنكه به خدا پروردگارتان ايمان آورده‌ايد اگر براى جهاد در راه من و طلب خشنودى من بيرون شده‌ايد. شما مخفيانه با ايشان طرح دوستى مى‌افكنيد و من به آنچه پنهان يا اعلان داشته‌ايد آگاهم.
   اگر واقعاً، جهاد شما براى خدا و خشنودى خداست، نبايد با دشمنان خدا ارتباطى داشته باشيد كه در اين صورت كار براى غير خداست و ارزشى ندارد.
   سومين مورد كه آيات قرآن زياد روى نيت آن تأكيد كرده‌اند تا حتماً براى خدا و لوجه الله باشد انفاق است. از آن جمله خداوند مى‌فرمايد:
«يا اَيُّهَا الَّذينَ امَنُوا لا تُبْطِلُوا صَدَقاتِكُمْ بِالْمَنِّ وَاْلاَذى كَالَّذى يُنْفِقُ مالَهُ رِئاءَ النّاسِ وَ لا يُؤْمِنُ بِاللّهِ وَالْيَوْمِ اْلاخِرِ.»(2)
اى شما كه ايمان داريد صدقه‌هاى خويش را مثل كسى كه ريايى انفاق مى‌كند و ايمان به خدا و روز جزا ندارد با منت و اذيت باطل نكنيد.
   نخست يك درست اخلاقى مى‌دهد كه پس از دادن صدقه منت نگذاريد و اذيت نكنيد كه در اين صورت صدقات شما از بعد معنوى و اخلاقى بى‌تأثير خواهد بود. سپس آن كس را كه به خاطر صدقه‌اش منت مى‌نهد به كسى كه ايمان به خدا و قيامت ندارد و انگيزه او در انفاق، ريا و خودنمايى است تشبيه مى‌كند. انفاقى كه به انگيزه ايمان به خدا و قيامت انجام نمى‌شود بلكه، براى كسى محبوبيت و جاه‌طلبى است از بعد معنوى و اخلاقى ارزش ندارد، سپس براى