نمرده و نيست نشده؛ ولى، در اسارت گرايشان مادّى دنيا دوستى، مال پرستى، جاه طلبى و قدرت خواهى قرار دارد و هيچ‌گاه از زندان تاريك اين گرايشات مادّى دنيوى نمى‌تواند به بيرون پرواز كند و بويى از روح و ريحان و جنّت و نعيم و قرب و رحمت خدا استنشاق كند.
البته، اين گروه ممكن است عناد خاصّى هم با خدا و پيامبر و قيامت نداشته باشند؛ ولى، كلا غرق در مال و جاه و قدرت شده و در نتيجه از اين گونه مسائل كاملا غافل مى‌مانند. در اين زمينه نيز آيات فراوان است كه به تعدادى از آنها اشاره مى‌كنيم، مثل آيه:
«اَلْهيكُمُ التَّكاثُرُ حَتّى زُرْتُمُ الْمَقابِرَ»(1)
افزون‌طلبى (در اموال بنابر يك تفسير) شما را به خود مشغول داشته است تا آنگاه كه (مرگتان فرا رسد و) گورها را زيارت كنيد.
و آيه:
«ذَرْهُمْ يَأْكُلُوا وَ يَتَمَتَّعُوا وَ يُلْهِهِمُ اْلاَمَلُ فَسَوْفَ يَعْلَمُونَ»(2)
بگذارشان تا بخورند و كامجويند و آرزو(ى دراز) آنان را به خود مشغول دارد كه بزودى (انحراف و اشتباهكارى خود را) مى‌فهمند.
«وَ مِنَ النّاسِ مَنْ يَقُولُ رِبَّنا آتِنا فى‌الدُّنْيا وَ مالَهُ فىِ‌الاْخِرَةِ مِنْ خَلاق»(3)
و از مردم كسانى هستند كه مى‌گويند پروردگار ما (نعمت‌هاى) دنيا را به ما بده و براى او در آخرت نصيبى نيست.
طبيعى است منظور از «يقول» در اين آيه صرف گفتن به زبان نيست؛ بلكه، منظور اين است كه تنها دنيا را مى‌خواهند و مى‌جويند و فكر و ذكر و برنامه ريزى و اعمال و رفتارشان همه و همه به منظور تحصيل آن خواهد بود. و آيه:
«مَنْ كانَ يُريدُ الْحَياةَ الدُنْيا وَ زِيْنَتَها نُوَفِّ اِلَيْهِمْ اَعْمالَهُمْ فيها وَ هُمْ فيها لايُبْخَسُونَ اُولئِكَ الَّذينَ لَيْسَ لَهُمَ فىِ‌الاْخرةِ الاّالنّارُ وَحَبِطَ ماصَنَعُوا فيها وَ باطِلٌ ماكانُوا يَعْمَلُونَ»(4)
اخلاق در قرآن
موانع معرفت