شايد بدين علت است كسى كه هنوز نبوت و رسالت انبيا را نپذيرفته منشأ آن قصور يا تقصير در تشخيص رسالت وى باشد؛ ولى، آن كس كه رسالت يك پيامبر و صحت يك كتاب آسمانى برايش ثابت شد اگر بخشى از آن را بعد انكار كند، طبعاً عامل آن جحود و عناد خواهد بود و بديهى است كه به شديدترين عذاب گرفتار شوند؛ چرا كه، حقيقت، بطور كامل برايشان روشن شده است. بهرحال آنكه موجب سعادت مى‌شود ايمان مطلق است كه هيچ نوع تبعيضى در آن نسبت به انبيا و محتواى رسالتشان نباشد، آنچنان كه خداوند مى‌فرمايد:
«وَ الْمُؤْمِنُونَ كُلٌّ امَنَ بِاللّهِ وَ مَلائِكَتِهِ وَ كُتُبِهِ وَ رُسُلِهِ لا نُفَرِّقُ بَيْنَ اَحَد مِنْ رُسُلِهِ وَ قالُوا سَمِعْنا وَ اَطَعْنا.»(1)
و مؤمنان همگى به خداوند و فرشتگان و كتابها و فرستادگان او ايمان آوردند كه ميان هيچ يك از رسولان وى فرق نگذاريم و گفتند: شنيديم و اطاعت كرديم.
البته، سخن فوق بدين معنى نيست كه شريعت هر پيامبرى را در هر زمانى بتوان اجرا كرد و هيچ يك از پيامبران، چنين ادّعايى نداشته‌اند؛ بلكه، منظور اين است كه پيامبرى و رسالت او را از جانب خداوند تصديق مى‌كنند و به بهانه آنكه از بنى‌اسرائيل بوده و يا بنى‌اسرائيل به بهانه آنكه پيامبر اسلام از اعراب بوده از تصديق رسالت وى طفره نروند. بنابراين، خداوند در ميان طوايف انسان در طول تاريخ از هر طايفه‌اى پيامبرانى فرستاده و اگر معلوم شود كسى فرستاده خداوند است، بايد مورد تصديق و پذيرش قرار گيرد.
خداوند در اين زمينه در وصف پرهيزكاران مى‌فرمايد:
«وَالَّذينَ يُؤْمِنُونَ بِما اُنْزِلَ اِلَيْكَ وَ ما اُنْزِلَ مِنْ قَبْلِكَ.»(2)
و (پرهيزكاران) آن كسانند كه به آنچه به سوى تو فرود آمده و آنچه كه بر (انبيا) قبل از تو نازل شده (به همه) ايمان بياورند.
گرچه در حال حاضر نمى‌توان به شريعت حضرت موسى و حضرت عيسى عليهما السلام عمل كرد، اما ايمان به اينكه از طرف خدا هستند هم اكنون نيز لازم است.
بايد به اين نكته نيز توجه شود: منظور ما اين نيست كه تورات و انجيل تحريف شده فعلى را كلام خدا بداند و به آن دو ايمان داشته باشد؛ متن واقعى تورات و انجيل كه خداوند بر اين
اخلاق در قرآن
اساس ارزش اخلاقى در اسلام