ائمه اطهار (عليهم السلام) در جهان برزخ و قيامت زنده اند و از همه زنده تر هستند و ما و شما نيز براى حل مشكلاتمان به آن ها متوسل مى شويم و هم اكنون نيز تأثير مستقيم پيامبر (ص) و ائمه (عليهم السلام) در حيات ما از راه توسل به آن حضرات مشخص است. شما بيشترين توسل را به سيد شهيدانِ تاريخ يعنى حضرت اباعبدالله (ع) داريد و مشكلات دنيايى خود را هم از اين طريق حل مى كنيد، و از طرفى سنت امام حسين (ع) در جهان امروز هر روز زنده تر و فعال تر است در حالى كه سنت يزيد مطرود و مذموم است.
قرآن به ما مى گويد: يك نگاه به تاريخ بكنيد تا بسيارى از مسائل برايتان روشن شود. با سير تاريخى و ديدن مرگ تمدن ها و فرهنگ هاى ضد دينى كه روبه روى انبياء ايستادند، مى توان قلبى پيدا كرد كه خوب فكر و تأمل كند «قُلُوبٌ يعِقلُوَن بِها» و نيز گوشى پيدا كرد كه صداى خردشدن استخوان هاى تمدن هاى ظالم و ستمگر را بشنود، «فَانَّها لاتَعْمَي الابْصارُ وَلكِنْ تَعْمَي القُلُوبُ الَّتي فِي الصُّدُور»، اى پيامبر؛ آن ها كه فرهنگ نبوت و زندگى دينى را رد مى كنند، چشم سر دارند، از تلسكوپ و ميكروسكوپ مى توانند استفاده كنند ولى چشم دل ندارند. چشم سرشان بيناست ولى چشم قلبشان كور است. چشم حس آنان بيدار است و ابزار كشف ژن ها و كوانتوم ها، يعنى ريزترين پديده هاى حسى را دارند، اما شرايط فكرى آنان به گونه اى است كه دلشان بيدار نيست. قرآن مى فرمايد: حال كه اينان چشم دل ندارند و حكيم و بصير نيستند، سنت الهى نابودشان مى كند. زيرا توانائى هاى حسى براى بقاء حيات آن ها كافى نيست و ثمره اى براى آن ها در پى نخواهد داشت و سرمايه اى براى شخصيت آن ها نخواهد شد.