در همه شرايع آسمانى قانون جهاد و دفاع وجود داشته است. ادعاى عدم وجود اين قانون در مسيحيت، نه تنها مايه افتخار نيست بلكه اساساً يك تحريف و تهمت ناروا به مسيحيت است. به فرض كه در يك آيين، قانون جهاد و دفاع وجود نداشته باشد، آيا اين امر نشانه افتخار است يا نشانه نقص و كمبود؟! ما بايد افتخار كنيم كه در شريعت اسلام صدها آيه و روايت در باره جهاد و دفاع وارد شده است و ما را به پيروى از اين شيوه ترغيب نموده است. سيره پيامبر اكرم و ائمه اطهار(عليهم السلام) و بزرگان دين بر اين اصل مهم استوار بوده است. مرحوم استاد شهيد مطهرى اين روايت را در كتاب‌ها و سخنرانى‌هاى خويش آورده‌اند كه پيامبر اكرم(صلى الله عليه وآله) فرمود: مَنْ مـاتَ و لَمْ يَغْزُ أَوْ لَمْ يُحَدِّثْ بِهِ نَفْسَهُ مـاتَ عَلى شُعْبَة مِنْ النِّفاقِ.(204) در اين روايت، تعبير «جهاد» نيست بلكه از «غزوه» يعنى «جنگيدن» سخن به ميان آمده است. حضرت مى‌فرمايند، اگر كسى در جنگى شركت نكند و نيت جنگيدن نيز نداشته باشد در واقع شعبه‌اى از نفاق را دارد. مؤمن واقعى اگر هم توفيق رزم و جنگ نداشته باشد در آرزوى ظهور حضرت ولىّ عصر(عليه السلام) است تا در ركاب آن حضرت جنگ كرده، خون خود را در راه ترويج اسلام و نجات محرومان و مستضعفان نثار كند. مؤمنان واقعى كه همان پيروان راستين اهل بيت(عليهم السلام)هستند، هر روز صبح با امام زمان خويش پيمان مى‌بندند و از خدا مى‌خواهند تا به آنها توفيق جنگيدن در ركاب آن حضرت را عنايت فرمايد. در «دعاى عهد» كه مستحب است هر روز صبح خوانده شود، آمده است: أللّهُمَّ اِن حالَ بَيْنى و بَيْنَهُ الْمَوْتُ الَّذى جَعَلْتَهُ على عِْبادِك حتماً مَقْضِيّاً فَاَخْرِجْنى مِنْ قَبْرى مُؤْتَزِراً كَفَنى شاهِراً سَيْفى مُجَرِّداً قَناتى مُلَبِّياً دَعوَةَ الدّاعى فِى الحاضِرِ و البادى(205) خدايا! اگر ميان من و او (حضرت مهدى(عليه السلام)) مرگ فاصله انداخت، آن چنان كه مرگ را بر بندگانت به عنوان يك امر حتمى مقرر داشتى، پس مرا از قبر بيرون آور، در حالى كه كفن خود را به كمر بسته باشم و با شمشيرِ كشيده و نيزه افراشته، دعوتِ دعوت كننده (حضرت مهدى(عليه السلام)) را در شهر و باديه اجابت كنم.
اگر مؤمنْ موفق به شهادت نشد، آرزو مى‌كند كه هنگام ظهور امام زمان(عليه السلام) و در زمان رجعت زنده شود و در ركاب دولت مهدى(عليه السلام) به رزم و جنگ بپردازد. اگر كسى در انديشه جنگ و جهاد در راه خدا نباشد مبتلا به نوعى نفاق است (مـاتَ عَلى شُعْبَة مِنْ النِّفاقِ). ترك