واقع گشت. حتماً بسيارى از شما آن استقبال گسترده را به ياد داريد. اين حضور، دل تمام دوستان را در سراسر عالَم شاد كرد و دشمنان را نااميد ساخت. از جمله آثار و بركات اين حركت عظيم آن بود كه مزدوران استعمار در داخل كشور لب فرو بسته وستايش از اربابان خويش را متوقف ساختند و كشور ما براى مدتى ديگر از تبليغات مسموم مزدوران آمريكا مصونيت پيدا كرد. كسانى كه تا ديروز بى‌شرمانه از برقرارى روابط با آمريكا دم مى‌زدند، با اين حركت ملت ايران تا مدتى سر جاى خود خواهند نشست. حركت مردم چيزى جز يك لطف بزرگ الهى نسبت به جامعه ما و نسبت به اسلام نبود. در درجه اول وجود چنين ملتى را به پيشگاه حضرت بقية‌الله الاعظم ـ ارواحنافداهـ و در درجه دوم به مقام معظم رهبرى حضرت آيت‌الله خامنه‌اى تبريك مى‌گوييم. مردم ما مصداقى از اين آيه شريفه را پس از 1400 سال تحقق بخشيدند؛ آيه‌اى كه خطاب به پيغمبر اكرم مى‌فرمايد: هُوَ الَّذِي أَيَّدَكَ بِنَصْرِهِ وَ بِالْمُؤْمِنِين(167) خدا بود كه تو را با يارى خود و مؤمنان نيرومند گردانيد. خداى متعال خطاب به پيامبر اكرم(صلى الله عليه وآله) مى‌فرمايد: خداى بزرگ، هم با نصرت و عنايت خاص خود تو را تأييد كرد و هم به وسيله مردم مؤمنى كه دلشان به طرف تو متوجه گشت و محبت تو در دل آنان قرار گرفت، تو را يارى رساند. به هر حال، هر چند كم و بيش بين گروه‌هاى سياسى اختلاف نظر و گاه كدورت‌هايى وجود دارد؛ ولى در 22 بهمن مانند برادر و خواهر اختلاف سليقه‌ها و كدورت‌ها را فراموش كردند و در كنار يكديگر صحنه‌اى فراموش نشدنى به وجود آوردند كه اشك شوق بر ديدگان بسيارى از مردم جارى ساخت. اين واقعه همانند صحنه تاريخى 12 بهمن 1357 بود كه در آن روز بدون هيچ برنامه‌ريزى قبلى و بدون آن كه پيشنهادى در ميان باشد دفعتاً فرياد «خمينى‌اى امام» را سر دادند. آن فرياد، سرود فرشتگان خدا بود كه در صحنه جامعه ما طنين انداز شد و بار ديگر آن حالت معنوى و عشق بى‌پايان مردم به خداى متعال، به دين، به نظام اسلامى و به امام راحل(رحمه الله) متجلى گشت. شايد بهترين گفتار در وصف اين حركت به ياد ماندنى، همان تعبير مقام معظم‌رهبرى، پس از راهپيمايى 22 بهمن 80 باشد كه فرمودند: اين نمودى از قدرت لايزال الهى است. آرى! حركت مردم نمودى از قدرت خداوند است كه در صحنه جامعه ما ظاهر گشت. خداوند اين‌چنين، دل‌ها را به حركت در مى‌آورد. خداوند در قرآن خطاب به پيامبر(صلى الله عليه وآله)مى‌فرمايد: وَ أَلَّفَ بَيْنَ قُلُوبِهِمْ لَوْ أَنْفَقْتَ ما فِي الاَْرْضِ جَمِيعاً