در احوالات امام حسن مجتبى(عليه السلام) آمده است كه وقتى براى اداى نماز به آستانه مسجد مى‌رسيدند، سر به سوى آسمان مى‌كردند و مى‌گفتند: «إِلهي ضَيْفُكَ بِبابِكَ، يا مُحْسِنُ قَدْ أَتاكَ الْمُسيئُ، فَتَجاوَزْ عَنْ قَبيحِ ما عِنْدي بِجَميلِ ما عِنْدَكَ، يا كَريمُ؛(56) خدايا، مهمان تو به در خانه‌ات آمده.اى محسن، خطاكارى نزد تو آمده؛ پس‌اى كريم، با [الطاف و بخشش]زيبايى كه تو دارى، از زشتى او درگذر».
نقش توسل به اهل بيت(عليهم السلام) در تقرب به خدا
شايسته است براى اينكه بيشتر مورد عنايت و توجّه الهى قرار گيريم، قبل از نماز به ائمه اطهار(عليهم السلام) توسل پيدا كنيم و آنان را واسطه بين خود و خداوند قرار دهيم. در دعاهايى كه براى قبل از نماز وارد شده، بر اين مطلب تأكيد شده است. در يكى از توقيعات شريفى كه از ناحيه حضرت بقية الله الاعظم ـ عجل الله فرجه الشريف ـ رسيده، آمده است: «أَللّهُمَّ صَلِّ عَلى مُحَمَّد وَ آلِهِ وَ صِلْني بِهِمْ وَ لا تَقْطَعْني بِحُجَّتِكَ اعْصِمْني وَ سَلامُكَ عَلى آلِ يس. مَوْلايَ، أَنْتَ الْجاهُ عِنْدَ اللهِ رَبِّكَ وَ رَبّي؛(57)خداوندا، بر محمد و آل او درود فرست و مرا با آنها پيوند ده و به حجتت سوگند، مرا از آنان جدا نگردان و مرا [از خطاها و انحرافات]حفظ كن، و سلام تو بر آل ياسين باد. مولاى من، تو نزد پروردگارت و پروردگار من مقام و منزلت دارى».
در همان توقيع شريف آمده است: «اَلسَّلامُ عَلَيْكُمْ أَنْتُمْ نُورُنا وَ أَنْتُمْ جاهُنا أَوقاتَ صَلاتِنا، وَ عِصْمَتُنا بِكُمْ لِدُعائِنا وَ صَلاتِنا وَ صِيامِنا وَ