معارف بوک

ضرورت يادآورى نعمت ها و مقام اولياى خدا در آستانه نماز
نكته ديگر، توجه به نعمت هاى عظيم و بى شمارى است كه خداوند در اختيارمان نهاده كه نه شمارش آنها از ما ساخته است و نه توان شكرگزارى آنها را داريم. آنچه ما داريم، همه از اوست و به سوى او برمى گردد. وجود ما با اراده او موجود شده و هر وقت او اراده كند، به عالم ديگرى منتقل مى‌شويم. اين مفاهيمِ عالى و توحيدى، به خوبى در دعايى كه سفارش شده بعد از تكبير پنجم قبل از نماز خوانده شود، تجلى يافته است: «لَبَّيْكَ وَ سَعْدَيْكَ وَ الْخَيْرُ في يَدَيْكَ وَ الشَّرّ لَيْسَ إِلَيْكَ وَ الْمَهْدِيُّ مَنْ هَدَيْتَ، عَبْدُكَ وَ ابْنُ عَبْدَيْكَ ذَليلٌ بَيْنَ يَدَيْكَ مِنْكَ وَ بِكَ وَ لَكَ وَ إِلَيْكَ وَ لاَ مَلْجَأَ وَ لاَ مَنْجا وَ لاَ مَفَرَّ مِنْكَ اِلاّ إِلَيْكَ سُبْحانَكَ وَ حَنانَيْكَ تَبارَكْتَ وَ تَعالَيْتَ سُبْحانَكَ رَبَّ الْبَيْتِ الْحَرَامِ؛(61) فرمانبرداريم، ما را قرين سعادت گردان و خير تنها در اختيار توست و تو از شر دورى و هدايت شدهْ كسى است كه تو هدايت كرده اى. من بنده تو و فرزند دو بنده تو و خوار شده در برابر تو هستم. وجود من از تو و به مشيّت و اراده تو باقى است و براى تو و به سوى تو در حركت است. پناهگاه و محل نجات و گريزگاهى از تو جز به سوى تو نيست. مرا رهين بخشش و مهر خود قرار ده، تو مبارك و بلند مرتبه هستى، ستايش تو را سزد‌اى پروردگار كعبه».
آرى، ما به هنگام نماز بايد توجه داشته باشيم كه همه چيز از خداست و هيچ كس از خود چيزى ندارد؛ حتى اگر خداوند معرفت، درك و قدرت به ما ندهد، نمى‌توانيم نماز بخوانيم. توجه به اين مفاهيم ارزشمند توحيدى و درك آنها، باعث فزونى ارزش و كيفيت نماز مى‌شود و بر تأثير و نقش آن در معنويت ما مى‌افزايد. غفلت و جهل به نعمت هايى كه خداوند به ما ارزانى