«صراط» بزرگ راهى است بدون پيچ و خم كه انسان با اختيار و با آگاهى آن را بر مى‌گزيند، و آن راه به روشنى مقصد را به انسان مى‌نماياند. اگر آن راه، راهى باشد كه به كمال نهايى و قرب الهى منتهى گردد، گزينش آن باعث مى‌شود كه انسان به كمال مطلوب خويش كه همان قرب الهى است دست يابد، و اگر آن راه به سوى قطب مخالف حق باشد، فرجامى جز تيره روزى، شقاوت و بدبختى و عذاب جهنّم نخواهد داشت.
به سوی تو
جلسه نوزدهم: جايگاه هدايت در نماز (4)