چون از صميم دل اسلام را باور نداشته و اعتقادى به ارزش هاى الهى ندارند، پس از مرگ و در عالم برزخ صف آنان از صف مؤمنان جدا مى‌شود و گرچه در دنيا با مؤمنان محشور بودند، در قيامت در صف مشركان و كفار قرار مى‌گيرند. اين گروه در قيامت وقتى مى‌نگرند كه مؤمنان در بهشت از آسايش و نعمت هاى پايدار خداوند برخوردارند و در عوض، آنان گرفتار جهنم و آتش و خشم الهى هستند، درخواست مى‌كنند كه آنان را به مؤمنان ملحق نمايند؛ چرا كه در دنيا صف آنان از صف مؤمنان جدا نبود.
خداوند در سوره حديد درباره گفتوگوى منافقان و مؤمنان مى‌فرمايد: «يَوْمَ يَقُولُ الْمُنافِقُونَ وَ الْمُنافِقاتُ لِلَّذِينَ آمَنُوا انْظُرُونا نَقْتَبِسْ مِنْ نُورِكُمْ قِيلَ ارْجِعُوا وَراءَكُمْ فَالْتَمِسُوا نُوراً فَضُرِبَ بَيْنَهُمْ بِسُور لَهُ بابٌ باطِنُهُ فِيهِ الرَّحْمَةُ وَ ظاهِرُهُ مِنْ قِبَلِهِ الْعَذابُ. يُنادُونَهُمْ أَلَمْ نَكُنْ مَعَكُمْ قالُوا بَلى وَ لكِنَّكُمْ فَتَنْتُمْ أَنْفُسَكُمْ وَ تَرَبَّصْتُمْ وَ ارْتَبْتُمْ وَ غَرَّتْكُمُ الأَْمانِيُّ حَتّى جاءَ أَمْرُ اللهِ وَ غَرَّكُمْ بِاللهِ الْغَرُورُ . فَالْيَوْمَ لا يُؤْخَذُ مِنْكُمْ فِدْيَةٌ وَ لا مِنَ الَّذِينَ كَفَرُوا مَأْواكُمُ النّارُ هِيَ مَوْلاكُمْ وَ بِئْسَ الْمَصِيرُ؛(114) روزى كه مردان و زنان منافق به كسانى كه ايمان آورده‌اند گويند: به ما مهلت دهيد تا از نورتان [روشنايى] فراگيريم، گفته شود: به پشت سر خويش [يعنى به دنيا]بازگرديد و [از آنجا]روشنايى بجوييد. پس ميانشان ديوارى زده مى‌شود كه آن را درى باشد كه در اندرون آن [طرف مؤمنين] رحمت [بهشت]است و بيرون آن [سمت منافقين] عذاب [دوزخ] است. [منافقان] ايشان [مؤمنان]را آواز دهند: آيا [در دنيا]ما با شما نبوديم [كه با جماعت شما نماز مى‌گزارديم و...]؟ گويند:
به سوی تو
جلسه سيزدهم: تجلى رحمت الهى در آفرينش و تدبير جهان