كرد كه ریشهاش باز مىگردد به برخى كوتاهىهایى كه در مورد اهل بیت(علیهم السلام)، به ویژه حضرت زهرا(علیها السلام) و سیدالشهدا(علیه السلام) روا داشتند و آنطور كه شایسته آنان بود حق ارادت به اهل بیت(علیهم السلام) را به جا نیاوردند.
در هر حال باید مراقب بود كه اگر انسان زیاد گناه كند و ظرف وجودش بیش از حد آلوده گردد، این خطر وجود دارد كه خداى ناكرده محبت و مودت اهل بیت(علیهم السلام) به كلى از صفحه قلب و دل انسان زایل گردد.
تفسیر «منافقان» به «دشمنان اهل بیت»(علیهم السلام)
در ادامه این روایت، حضرت اشاره مىكنند به «سور»ى كه در روز قیامت میان مؤمنان و منافقان كشیده مىشود و قرآن در سوره حدید از آن سخن گفته است. «سور» به معنى دیوار بلند است. قرآن مىفرماید:
یَوْمَ یَقُولُ الْمُنافِقُونَ وَ الْمُنافِقاتُ لِلَّذِینَ آمَنُوا انْظُرُونا نَقْتَبِسْ مِنْ نُورِكُمْ قِیلَ ارْجِعُوا وَراءَكُمْ فَالَْتمِسُوا نُوراً فَضُرِبَ بَیْنَهُمْ بِسُور لَهُ بابٌ باطِنُهُ فِیهِ الرَّحْمَةُ وَ ظاهِرُهُ مِنْ قِبَلِهِ الْعَذابُ. یُنادُونَهُمْ أَ لَمْ نَكُنْ مَعَكُمْ قالُوا بَلى وَ لكِنَّكُمْ فَتَنْتُمْ أَنْفُسَكُمْ وَ تَرَبَّصْتُمْ وَ ارْتَبْتُمْ وَ غَرَّتْكُمُ الْأَمانِیُّ حَتّى جاءَ أَمْرُ اللّهِ وَ غَرَّكُمْ بِاللّهِ الْغَرُورُ؛(1) آن روز مردان و زنان منافق به كسانى كه ایمان آوردهاند، مىگویند: «به ما نگاه كنید تا از نورتان برگیریم.» گفته مىشود: «بازپس گردید و نورى درخواست كنید.» آنگاه میان آنها دیوارى زده مىشود كه آن را دروازهاى است [كه] باطنش رحمت است و ظاهرش روى به عذاب دارد. [منافقان] آنان را ندا در مىدهند: «آیا ما با شما نبودیم؟» مىگویند: «چرا، ولى شما خودتان را در بلا افكندید و امروز و فردا كردید و تردید آوردید و آرزوها شما را غرّه كرد تا فرمان خدا آمد و [شیطان] مغرور كننده، شما را در باره خدا بفریفت.
نكته جالب توجه در این آیه این است كه قرآن مىفرماید، این دیوار در روز قیامت بین «مؤمنان» و «منافقان» كشیده مىشود، نه بین «مؤمنان» و «كافران». كفّار حسابشان معلوم است، صحبت از منافقانى است كه در دنیا در ظاهر با مؤمنان در یك مسیر بودهاند، مسجد مىآمدهاند، نماز و قرآن مىخواندهاند و با مسلمانان همراه و به اصطلاح، سر یك سفره بودهاند.