صفحه ١٠٥

تصویرى گویا از دنیا
در قسمت دوم از فراز دوازدهم روایت، چنین آمده است:
«یَا بُنَیَّ! إِنَّ الدُّنْیَا بَحْرٌ عَمِیقٌ، قَدْ غَرِقَ فِیهَا عَالَمٌ کَثِیرٌ، فَلْتَکُنْ سَفِینَتُکَ فِیهَا تَقْوَى اللَّهِ، وَحَشْوُهَا الاْیمَانَ، وَشِرَاعُهَا التَّوَکُّلَ، وَقَیِّمُهَا الْعَقْلَ، وَدَلِیلُهَا الْعِلْمَ، وَسُکَّانُهَا الصَّبْرَ؛ اى فرزندم! دنیا (همچون) دریاى عمیق و گودى است که (اقوام و ملل) و انسان هاى مختلفى در آن غرق شده اند، لذا باید (براى نجات خویشتن) کشتى اى از تقوا آماده کنى که زاد و توشه اش ایمان، و نیروى محرّکه و بادبان هایش توکّل وناخداى آن عقل و دلیل و راهنماى آن علم و لنگرش صبر باشد».
همان گونه که گذشت، موانع مختلفى از قبیل هواى نفس، تکبّر و تعصّب وخودخواهى، منافع مادّى و جناحى و مانند آن، باعث مى شود که انسان ها تسلیم حق نشوند.
یکى دیگر از موانع و حجاب ها، وابستگى به دنیاست، که در این بخش از روایت به آن پرداخته شده است.
دنیا در روایات به امور مختلفى تشبیه شده است؛ ازجمله:
1. مزرعه؛ در روایتى از پیامبر اسلام (صلی الله علیه و آله) مى خوانیم: «اَلدُّنْیا مَزْرَعَةُ الاْخِرَةِ».(1)
2. پل؛ در حدیث دیگرى به نقل از حضرت مسیح (علیه السلام) آمده است: «اَلدُّنْیا قَنْطَرَةٌ».(2)
3. مسجد؛ در روایت دیگر به نقل از حضرت على (علیه السلام) آمده است: «اَلدُّنْیا ... مَسْجِدُ أَحِبّاءِ اللهِ».(3)
4. دانشگاه؛ در حدیثى از همان حضرت مى خوانیم: «اَلدُّنْیا ... دارُ مَوْعِظَةٍ».(4)