ماه نیز در خدمت انسان است. نه تنها نور ماه، شب هاى تاریک و ظلمانى را روشن مى کند، بلکه جاذبه مخصوصش، در هر شبانه روز دو بار آب دریاها را بالا مى کشد و رها مى کند. نتیجه این کار، ایجاد امواج دریاهاست که دو فایده دارد: هم دریاها به صورت مرداب درنمى آید و هم زمین هاى اطراف دریاها سیراب مى شود.
ستاره ها نیز در خدمت بشرند. آن ها که نظم خاصّى دارند، در شب هاى ظلمانى در دریاها و صحراها راه را به انسان نشان داده و او را به مقصد رهنمون مى شوند. در قدیم که قطب نما اختراع نشده بود، انسان براى این که در دریا وخشکى گم نشود، ستاره ها را نشان مى کرد، ستاره هایى که محلّ ثابتى دارند وحرکت نمى کنند. مثلا ستاره جدى که همواره در ناحیه قطب شمال است و با آن مى توان شمال و جنوب و شرق و غرب را تشخیص داد. به ویژه آن زمان در دریاها که هیچ نشانه اى وجود نداشت، ناخداها ستاره ها را نشان مى کردند وسلامت به مقصد مى رسیدند.
در روایات اسلامى، معصومین (علیهم السلام) به ستارگان تشبیه شده اند(1)؛ چراکه آن بزرگواران نشانه هاى مناسبى براى رهایى از وادى ظلمانى و تاریک اخلاق وعقاید واحکامند ودر سایه هدایت هاى آن ها مى توان به سرمنزل مقصود رسید.
آیه دوم: آفرینش شگفت انگیز جنین
دومین آیه اى که امام هفتم (علیه السلام) در فراز سوم به آن استدلال کرده، آیه 67 سوره مؤمن است، توجّه فرمایید:
«(هُوَ الَّذِى خَلَقَکُمْ مِنْ تُرَابٍ ثُمَّ مِنْ نُطْفَةٍ ثُمَّ مِنْ عَلَقَةٍ ثُمَّ یُخْرِجُکُمْ طِفْلا ثُمَّ لِتَبْلُغُوا أَشُدَّکُمْ ثُمَّ لِتَکُونُوا شُیُوخآ وَمِنْکُمْ مَّنْ یُتَوَفَّى مِنْ قَبْلُ وَلِتَبْلُغُوا أَجَلا مُّسَمّىً وَلَعَلَّکُمْ تَعْقِلُونَ)؛ او کسى