صفحه ١٦٩

فراز بیست و ششم: فایده عقل کامل

امام کاظم (علیه السلام) در بخش بیست و ششم حدیث هشام فرمود:
«یَا هِشَامُ! مَنْ أَرَادَ الْغِنَى بِلا مَالٍ، وَرَاحَةَ الْقَلْبِ مِنَ الْحَسَدِ، وَالسَّلامَةَ فِی الدِّینِ، فَلْیَتَضَرَّعْ إِلَى اللَّهِ عَزَّ وَجَلَّ فِی مَسْأَلَتِهِ، بِأَنْ یُکَمِّلَ عَقْلَهُ، فَمَنْ عَقَلَ قَنِعَ بِمَا یَکْفِیهِ، وَمَنْ قَنِعَ بِمَا یَکْفِیهِ اسْتَغْنَى، وَمَنْ لَمْ یَقْنَعْ بِمَا یَکْفِیهِ لَمْ یُدْرِکِ الْغِنَى أَبَداً؛ اى هشام! هرکس درپى بى نیازى بدون پشتوانه مالى، و راحتى و آسودگى قلب از حسد، و سلامت در دینش است باید هنگام دعاهایش به درگاه خداوند متعال، از او بخواهد عقلش را کامل کند؛ زیرا عاقل به آنچه مورد نیازش باشد قناعت مى کند، و کسى که به آنچه نیازش است قناعت کند غنى مى شود، و کسى که به آنچه نیاز دارد قناعت نکند هرگز غنا و توانگرى را درک نخواهد کرد».

غناى ظاهرى و باطنى
از روایات، ازجمله کلمات على (علیه السلام)، استفاده مى شود که غنا بر دو قسم است:(1)
1. غناى ظاهرى؛ که با به دست آوردن پول و خانه وماشین و سرمایه و مانند