1. جمله (الرَّاسِخُونَ فِی الْعِلْمِ) عطف بر «الله» در آیه قبل باشد. طبق این تفسیر، راسخون در علم، حضرات معصومین علیهم السلام و تربیت یافتگان مکتبشان هستند.
2. عطف بر جملات قبل نباشد، بلکه جمله استینافیه (جمله تازه اى) باشد. ما همان تفسیر اوّل را ترجیح داده و دلایل آن را در تفسیر نمونه آورده ایم.(1)
به هر حال، آیه شریفه دلالت مى کند که اولوا الباب در مسیر راسخون در علم گام برمى دارند.
آیه سوم: آیات الهى در آسمان و زمین
سومین آیه مورد استدلال امام (علیه السلام)، آیه 190 سوره آل عمران است.
از این آیه شریفه و آیات مشابه استفاده مى شود که آیات قرآن تنها براى خواندن نیست، بلکه براى فهم و درک مردم نازل شده و تلاوت و خواندن آیات، مقدّمه اى براى اندیشیدن است. لذا در این آیه خداوند به عظمت آفرینش آسمان ها و زمین اشاره کرده و به این ترتیب، مردم را به اندیشه در این آفرینش بزرگ سوق مى دهد تا هرکس به اندازه پیمانه استعداد و تفکّرش، از این اقیانوس بى کران سهمى ببرد و از سرچشمه زلال آفرینش سیراب شود.
خلاصه این که اسلام، به شهادت آیات و روایات مورد بحث، دین عقلانیّت است.
آیه چهارم: بینایان و نابینایان
چهارمین آیه، آیه 19 سوره رعد است. دقت فرمایید:
«(أَفَمَنْ یَعْلَمُ أَنَّمَا أُنزِلَ إِلَیْکَ مِنْ رَّبِّکَ الْحَقُّ کَمَنْ هُوَ أَعْمَى إِنَّمَا یَتَذَکَّرُ أُوْلُوا الاْلْبَابِ)؛ آیا کسى که مى داند آنچه از طرف پروردگارت بر تو نازل شده حق است، همانند کسى است که نابیناست؟! تنها خردمندان متذکّر مى شوند».