نیست. ما به قصد زیارت قبور مطهّر حضرت ابوطالب و خدیجه (علیهما السلام) و دیگر مؤمنان مدفون درآن قبرستان،قبل ازظهرعازم آن جا شدیم. شدّت گرما وحرارت آفتاب به حدّى بود که نتوانستیم به مقدار قرائت یک فاتحه تحمّل کنیم وبه سایه اتوبوس پناه بردیم! آن گاه به فکر فرو رفتم که پیامبر گرامى اسلام(صلی الله علیه و آله) ومسلمانان صدر اسلام، چگونه با کمترین امکانات، سه سال در آن جا زندگى کردند؟!
خوانندگان محترم! اسلام، آسان به دست نیامده که آسان از دست برود. باید در حفظ و حراست از آن بسیار کوشا باشیم.
خلاصه این که هم امکانات دنیا و هم نعمت هاى آخرت، تنها در سایه تلاش و کوشش فراوان و تحمّل مشکلات و مشقت هاى متعدد به دست مى آید. حال که هر دو با سختى ومشقّت تحصیل مى شود، عقل حکم مى کند که تلاش خود را براى آنچه ماندگارتر است به کار گیریم و آن، آخرت است. اگر ثروت عظیمى داشته باشیم، آیا خانه اى مى سازیم که یک سال عمر کند یا صد سال؟ بى شک انسان عاقل ماندگارتر را انتخاب مى کند.
اى انسان! سرمایه خدادادى اى که به عنوان نیروى جسم و فکر در اختیار دارى، ماندگار نیست؛ بلکه نابود مى شود. آن را در جایى به کار گیر که بقا دارد، نه جایى که فنا و نیستى دامانش را مى گیرد.
پاک زیستن در عصر ناپاکى ها!
بعضى از افراد از مشکلات زمان براى حفظ پاکى و تقوا سخن مى گویند و مى پرسند: آیا زمان ما با این همه مفاسد و مظاهر فساد، همان زمانى نیست که حفظ ایمان از نگهدارى آتش در کف دست (اَلصّابِرُ عَلى دِینِه مِثْلُ الْقابِضِ عَلى الْجَمْرَةِ بِکَفِّهِ)(1) مشکل تر است؟
در پاسخ مى گوییم: ممکن است چنین باشد، ولى به طور کلّى، آخرت، بدون