ترک تقلید و عمل به نظرات خود، از سوى کسانى که متخصّص و کارشناس علوم دینى نیستند، مانند این است که بیمارِ جاهلِ به مسائل دقیق و گسترده پزشکى، خود چاقوى جرّاحى بردارد و به جرّاحى خویشتن بپردازد! چنین افرادى همانند مشرکان و بت پرستانى هستند که به بهانه پیروى از آبا و اجداد، تسلیم پیامبر اسلام (صلی الله علیه و آله) نشده و حاضر به پیروى از وى نبودند. متأسّفانه این قبیل افراد، گرفتار تقلید جاهل از جاهل هستند. دلیل این مطلب طرز آرایش و نوع لباس پوشیدن و سایر رفتارهاى آن هاست.
خلاصه این که پیروى از دانایان، نشانه عقل و تقلید از جاهلان، نشانه جهل ونادانى است.
آیه دوم: آلودگان به دنیا
خداوند متعال مى فرماید:
«(وَمَثَلُ الَّذِینَ کَفَرُوا کَمَثَلِ الَّذِی یَنْعِقُ بِمَا لاَ یَسْمَعُ إِلاَّ دُعَاءً وَنِدَاءً صُمٌّ بُکْمٌ عُمْىٌ فَهُمْ لاَ یَعْقِلُونَ)؛ مَثَل (تو در دعوتِ) کسانى که کافر شدند، مانند کسى است که حیوانات را (براى نجات از خطر،) صدا مى زند؛ ولى آن ها چیزى جز سر و صدا نمى شنوند؛ (کافران،) کر و لال و کورند؛ ازاین رو چیزى نمى فهمند!».(1)
طبق این آیه شریفه، خداوند مثالى براى کافران مى زند؛ آن ها که دلایل ونشانه هاى فراوان توحید را دیده اند و باز هم راه خطا را طى کرده اند. مثال این کافران مثال چوپانى است که بر حیوانات خود فریاد زده و خطرات را به آن ها گوشزد مى کند، امّا آن ها جز سر و صداى چوپان چیزى نمى فهمند، چون مشغول سیر کردن شکم خود هستند و از خطرات غافلند. انسان هایى که آلوده دنیا شده وفقط به فکر سیر کردن شکم خود هستند و از یاد خدا غفلت کرده اند، نشانه هاى حق و دلایل توحید را نمى بینند؛ هرچند فراوان باشد.