همان گونه که برخى بیمارى هاى کوچک و بزرگ جسمانى بر اثر همنشینى ومصافحه و روبوسى منتقل مى شود، بیمارى هاى روحى، نظیر سوء اخلاق، بى ادبى، پرهیز نکردن از گناه، غیبت، تهمت و مانند آن نیز منتقل مى شود. و این مطلب به بچّه ها و جوانان اختصاص ندارد؛ بلکه درباره بزرگسالان نیز صدق مى کند. و لذا، هنگامى که انسان به ملاقات عالمى ربّانى مى رود و ساعتى با او به گفتگو مى پردازد، احساس نورانیّت و صفاى تازه اى به وى دست مى دهد. جوانان از ما مى پرسند: چه کنیم آلوده گناه نشویم؟ مى گوییم: عمل به دستورات پنج گانه زیر شما را از گناه دور نگه مى دارد :
اوّل: پرهیز از عوامل تحریک گناه، که متأسّفانه در عصر ما بسیار فراوان است.
دوم: شرکت نکردن در مجالس آلوده به گناه و معصیت.
سوم: پرهیز از دوستان ناباب و ترک همنشینى با بیگانگان.
چهارم: اقامه همه نمازها در اوّل وقت.
پنجم: خود را به خدا سپردن.
اگر جوانان به این دستورات پنج گانه عمل کنند، به گناه آلوده نخواهند شد.
2. مطالعه زندگى دانشمندان
«وَآدَابُ الْعُلَمَاءِ زِیَادَةٌ فِی الْعَقْلِ؛ (مطالعه) آداب و برنامه زندگى علما موجب رشد عقل است». چون علما و دانشمندان جزء عقلا هستند و در نتیجه آداب واخلاقشان هم عقلایى است و هنگامى که در آداب و اخلاق عقلایى دقّت ومطالعه شود عقل انسان رشد مى کند. به همین دلیل، مطالعه سیره و زندگینامه علما سفارش شده است.
3. پیروی از حکمرانان عادل
«وَطَاعَةُ وُلاَةِ الْعَدْلِ تَمَامُ الْعِزِّ؛ اطاعت از حاکمان عدل موجب شکست ناپذیرى