صفحه ٩٠

2. تفسیر «من یشاء»
این تعبیر به معناى «دادن بى حساب و کتاب» نیست، بلکه معناى آن این است که خداوند به مقتضاى حکمتش به آن کس که لایق باشد و خداوند او را شایسته بداند، مى دهد. همان گونه که در تعبیرات مشابه، نظیر (یَغْفِرُ لِمَنْ یَشَاءُ)(1) و (وَیُعَذِّبُ مَنْ یَشَاءُ)(2) نیز به معناى لیاقت غفران و استحقاق عذاب است. خداوند کسى را که لایق بخشش باشد، مى بخشد و کسى را که مستحقّ عذاب باشد عذاب مى کند.

3. خیر کثیر چیست؟
خداوند به هرکس علم و حکمت عنایت کند به او خیر کثیر داده است. منظور از خیر کثیر، خیر دنیا و آخرت است. همان گونه که بدبختى دنیا براثر جنگ، وجنگ و ناآرامى ها نتیجه جهل است. بنابراین، خیر دنیا و آخرت در سایه علم وآگاهى است.

آیه دوم: راسخان در علم
دومین آیه اى که امام کاظم (علیه السلام) در بحث اولوا الالباب به آن استناد کرده، آیه هفتم سوره آل عمران است. این آیه درباره راسخان در علم سخن مى گوید. آنان که علمشان موقّت و متزلزل نیست، بلکه داراى علمى ثابت و ریشه دارند که در اعماق وجودشان جاى گرفته است. این گونه افراد در محکمات و متشابهات دچار لغزش نمى شوند، بلکه به هر دو ایمان دارند، محکمات را گرفته و در متشابهات به اهلش رجوع مى کنند. اگر چیزى را درک نکردند فورآ آن را انکار نمى کنند.
آیه شریفه راسخون در علم، به دو شکل تفسیر شده است: