معارف بوک

است، دقت فرمایید:
«(إِنَّ فِى اخْتِلاَفِ اللَّیْلِ وَالنَّهَارِ وَمَا أَنزَلَ اللهُ مِنَ السَّمَاءِ مِنْ رِزقٍ فَأَحْیَا بِهِ الاْرْضَ بَعْدَ مَوْتِهَا وَتَصْرِیفِ الرِّیَاحِ وَالسَّحَابِ الْمُسَخَّرِ بَیْنَ السَّمَاءِ وَالاْرْضِ لاَیَاتٍ لِقَوْمٍ یَعْقِلُونَ)؛ در آمدوشد شب و روز، و رزقى که خداوند از آسمان نازل کرده، و با آن، زمین را پس از مردنش حیات بخشیده، و (همچنین) در وزش بادها و ابرهایى که میان زمین و آسمان قرار گرفته اند، نشانه هایى است (از ذات پاک خدا و یگانگى او) براى گروهى که عقل خود را به کار مى گیرند».(1)
خداوند متعال در این آیه شریفه به سه موهبت بزرگ اشاره کرده که هریک نقش مهمّى در حیات انسان و موجودات زنده دارد و هرکدام آیتى از آیات خدا محسوب مى شود.

موهبت اوّل: نور
نظام «نور و ظلمت» و آمدوشد شب و روز، که هریک با نظم خاصّى جانشین دیگرى مى شود، بسیار حساب شده وشگفت انگیز است. چنانچه روز، دائمى یا بسیار طولانى بود، آن قدر حرارت بالا مى رفت که تمام موجودات مى سوختند، وهرگاه شب،جاویدان یا بسیار طولانى بود همه از شدّت سرما منجمد مى شدند!
این احتمال نیز در تفسیر آیه وجود دارد که اختلاف، به معناى جانشینى یکدیگر نباشد، بلکه اشاره به همان تفاوتى باشد که شب و روز در فصول سال پیدا مى کنند و براثر آن، محصولات مختلف، گیاهان و میوه ها و نزول برف