فراز پنجم: هشدار به بى خردان
در پنجمین فراز این روایت زیبا چنین آمده است :
«یَا هِشَامُ ثُمَّ خَوَّفَ الَّذِینَ لاَ یَعْقِلُونَ عِقَابَهُ فَقَالَ تَعَالَى: (ثُمَّ دَمَّرْنَا الاْخَرِینَ * وَإِنَّکُمْ لَتَمُرُّونَ عَلَیْهِمْ مُّصْبِحِینَ * وَبِاللَّیْلِ أَفَلاَ تَعْقِلُونَ)(1) وَقَالَ: (إِنَّا مُنزِلُونَ عَلَى أَهْلِ هَذِهِ الْقَرْیَةِ رِجْزاً مِنَ السَّمَاءِ بِمَا کَانُوا یَفْسُقُونَ * وَلَقَد تَّرَکْنَا مِنْهَا آیَةً بَیِّنَةً لِّقَوْمٍ یَعْقِلُونَ)(2) ؛ اى هشام! سپس خداوند به وسیله مجازات هایش کسانى که اهل تعقّل نیستند را ترساند، پس فرمود: سپس دیگران را نابود کردیم! و شما پیوسته صبحگاهان از کنار (ویرانه هاى شهرهاى) آن ها مى گذرید، و (همچنین) شبانگاه، آیا نمى اندیشید؟! و فرمود: ما بر اهل این شهر و آبادى به دلیل گناهانشان، عذابى از آسمان فرو مى فرستیم! و از این آبادى نشانه روشنى (و درس عبرتى) براى کسانى که مى اندیشند باقى مى گذاریم!».
امام کاظم (علیه السلام) ترتیب منطقى بسیار جالبى را در بیان مقاصدش در پیش گرفته، که مى تواند الگوى مناسبى براى همه گویندگان باشد.
در بخش اوّل، به آیات مربوط به توحید و خداشناسى که به جمله (لِّقَوْمٍ یَعْقِلُونَ) و مانند آن ختم مى شود استناد کرده، و معناى آن این است که توحید بر