فراز سى و یکم: بخش دوم: صفات صدرنشینان
امام کاظم (علیه السلام) در بخش دوم از فراز سى و یکم به دو روایت دیگر از امام على(علیه السلام) و امام حسن مجتبى (علیه السلام) استناد کرده است؛ مى فرماید:
«إِنَّ أَمِیرَ الْمُوْمِنِینَ (علیه السلام) قَالَ لاَ یَجْلِسُ فِی صَدْرِ الْمَجْلِسِ إِلاَّ رَجُلٌ فِیهِ هَذِهِ الْخِصَالُ الثَّلاثُ أَوْ وَاحِدَةٌ مِنْهُنَّ، فَمَنْ لَمْ یَکُنْ فِیهِ شَیْءٌ مِنْهُنَّ فَجَلَسَ فَهُوَ أَحْمَقُ؛ امیرمؤمنان (علیه السلام) فرمود: هیچ کس صدرنشین مجلسى نمى شود مگر این که داراى صفات سه گانه (1. قدرت پاسخگویى به سؤالات. 2. رها ساختن مردم از سرگردانى. 3. مشاور خوب بودن) یا یکى از آن ها باشد؛ بنابراین، کسى که هیچ یک از آن خصلت ها را نداشته باشد و در صدر مجلس بنشیند، احمق است».
منظور از صدر مجلس چیست؟
منظور از صدر مجلس چیست؟ آیا به جلسه هاى عادى و معمولى اختصاص دارد که کسى در بالاى مجلس بنشیند یا منظور، احراز پست هاى کلیدى جامعه است؟ به ظاهر این اصطلاح به جلسات معمولى اختصاص ندارد، بلکه اعم از آن است. بنابراین، کسى که مى خواهد مدیر کل شود یا ریاست مرکزى را بر عهده بگیرد یا به مقام وزارت برسد، باید داراى صفات سه گانه یا حداقل یکى از آن ها باشد.