گذشت زمان و پیشرفت هاى علمى بشر در علوم مختلف، اهمیّت این خلقت را بیش ازپیش روشن و آشکار کرده و مى کند. زمانى بود که وقتى انسان ها به آسمان مى نگریستند حداکثر پنج هزار ستاره مى دیدند، امّا با ابزار و وسایل دقیق عصر و زمان ما، مى توان صدها میلیون کهکشان را رصد کرد. کهکشان هایى همچون کهکشان راه شیرى که دویست میلیارد ستاره دارد و خورشید باعظمت با آن نور خیره کننده اش، یک ستاره متوسّط آن است. این، فقط ستارگان یک گوشه آسمان است، کهکشان هاى فراوان دیگرى وجود دارد که هنوز اخترشناسان، موفّق به رصد آن ها نشده اند.
گردش منظّم اجرام موجود در این آسمان پررمز و راز و حرکت زمین بر گرد خورشید که سرعت آن با حساب بسیار دقیقى تنظیم شده، که اگر کمتر باشد کره زمین جذب خورشید شده و ذوب مى گردد و اگر بیشتر باشد از مدار خارج مى شود؛ همه این ها نشانه هاى متقن و روشنى بر ربوبیّت پروردگار است.
2. شب و روز
اگر روزها و شب ها درپى یکدیگر نیایند و شب ها در میان روزها فاصله نشوند و روزها به یکدیگر متّصل گردند، حرارت و گرماى روز آن قدر بالا مى رود که همه چیز طعمه آتش مى شود! همان طور که اگر شب ها پى درپى باشند و روزها در میان آن ها فاصله نگردند، همه چیز یخ مى زند و امکان حیات وزندگى در کره زمین نخواهد بود. همان گونه که این وضعیّت، حیات را در بسیارى از کرات دیگر ناممکن کرده است. آمدوشد روز و شب سبب تعادل دماى کره زمین شده و آن را براى انسان ها و سایر موجودات، قابل زندگى کرده است. آیا این آیه و نشانه بزرگ، دلیل بر ربوبیّت پروردگار جهانیان نیست؟!
3. کشتى هاى موجود بر صفحه اقیانوس ها
کشتى هاى بادبانى قدیم که با وزش بادِ موافق به سمت مقصد حرکت