جنگ، در آبادى هاى داراى قلعه و حفاظت شده با شما مى جنگند و یا در پشت دیوارها پنهان گشته و به سوى شما تیراندازى مى کنند. خلاصه این که مرد میدان جنگ نیستند. آرى، آن ها به جانِ هم که مى افتند همدیگر را مى کشند، ولى در برابر دیگران حاضر به مبارزه آشکار نیستند. چراکه قلب هایشان پراکنده است؛ هرچند در ظاهر، کنار هم هستند.
حضرت على (علیه السلام) در نهج البلاغه در وصف مردم کوفه مى فرماید:
«اَلْمُجْتَمِعَةُ اَبْدانُهُمْ وَالْمُخْتَلِفَةُ أهْواؤُهُمْ؛ (اى مردمى که) بدن هایتان جمع و افکار و خواسته ها (و قلب ها)یتان پراکنده است».(1)
سؤال : چرا چنین هستند؟ به چه علّت قلب هایشان پراکنده است؟
جواب : آیه شریفه مورد بحث پاسخ این سؤال را به طور صریح و شفّاف چنین بیان مى کند: «علّت این پراکندگى، نداشتن تعقّل و اندیشه است؛ اگر عقل داشتند چنین نبودند».
مسلمانان عصر ما
این تعبیر قرآن: (تَحْسَبُهُمْ جَمِیعآ وَقُلُوبُهُمْ شَتَّى ذَلِکَ بِأَنَّهُمْ قَوْمٌ لّاَ یَعْقِلُونَ) تعبیرى کوتاه و گویا، و بیانگر وضع مسلمانان در دنیاى امروز است. مسلمانان، داراى کنفرانس اسلامى هستند که حدود 50 عضو از کشورهاى اسلامى دارد وجمعیت این کشورها بالغ بر 400000000 نفر است، در حالى که صهیونیست ها ویهودیان ساکن فلسطین اشغالى، چند میلیون نفر بیشتر نیستند. متأسّفانه این چند میلیون یهودى در برابر چند صد میلیون مسلمان ایستاده اند و آن ها را آزار مى دهند، چون دل هاى مسلمانان از هم پراکنده است. دم از وحدت مى زنند، ولى متفرّقند؛ اهل اندیشه و تفکّر نیستند؛ عقل، بر کارها و امورات آن ها حاکم نیست. زیرا اگر عقل حاکم باشد و اهل اندیشیدن باشند با این همه امتیاز از نظر نیروى