صفحه ٢٦١

و خدا نسبت به بندگان خود بينا است (و به خوبى آنان را مى شناسد)].
«لَهُمْ فيها اَزْواجٌ مُطَهَّرَةٌ وَنُدْخِلُهُمْ ظِلاّ ظَليلا.»(1)
[و براى آنان در بهشت همسرانى پاكيزه است و آنان را در سايه هايى خوب و مطلوب داخل كنيم].
در دسته ديگرى از آيات تعبيراتى هست حاكى از اين كه مؤمنين در بهشت نيز با همسرانى كه در دنيا دارند، همراه و همسر خواهند بود. مثل آيه:
«جَنّاتُ عَدْنِ يَدْخُلُونَها وَمَنْ صَلَحَ مِنْ ابائِهِمْ وَاَزْواجِهِمْ وَذُرِّيّاتِهِمْ وَالْمَلائِكَةُ يَدْخُلُونَ عَلَيْهِمْ مِنْ كُلِّ باب.»(2)
[باغهاى اقامت و زندگى كه در آن داخل شوند همراه هر كسى كه شايسته باشد از پدرانشان و همسرانشان و فرزندانشان و فرشتگان از هر درى بر آنان وارد شوند].
پس همسران مؤمنين هم اگر صالح باشند به همراه خود آنها وارد بهشت مى شوند و از نعمتهاى بهشت و مصاحبت با همسر خود بهره مند مى گردند.
و مثل آيه:
«هُمْ وَاَزْواجُهُمْ فى ظِلال عَلَى الاَْرائِكَ مُتَّكِئُونَ.»(3)
[آنان و همسرانشان در سايه هايى در بهشت بر روى تختها تكيه مى كنند].
و مثل آيه:
«اُدْخُلُوا الجَّنَّةَ اَنْتُمْ وَاَزْواجُكُم تُحْبَرُونَ.»(4)
[با سرور و شادمانى به همراه همسرانتان داخل بهشت شويد].
بنابراين، يكى از نويدهايى كه قرآن در آيات فوق به مردان و زنان مؤمن مى دهد