خسته نشود، و از انجام كارهايش باز نماند نياز به مركب دارد و در مواردى نيز اصولا بدون مركب قادر نيست به محلّ مورد نظر خود انتقال يابد. مثل كسى كه براى كار و مشغله و نياز زندگى تصميم مى گيرد به جزيره اى در ميان دريا و يا به ساحل آن سوى دريا سفر كند.
از اينجا است كه انسان، در هر حال، هم در خشكى و هم در دريا، براى آن كه زندگى اش بهبود يابد و بهتر بگذرد و نيازهايش زودتر برطرف شود، نيازمند مركب و سوارى خواهد بود.
قرآن درباره مركب
خداى متعال در ضمن بيان نعمتهايى كه به انسان عطا فرموده است در تعدادى از آيات، نعمت مركب را نيز گوشزد مى كند.
نخستين مركبهايى كه انسان از آنها استفاده مى كرده، حيواناتى مثل گاو، شتر، الاغ، اسب و قاطر بوده كه انسان در سفرها او نقل و انتقالات خود در خشكى از آنها استفاده مى نموده است. ولى، براى سفر دريايى، چنين مركبهاى طبيعى وجود نداشته است. از اين رو، نياز به سفر دريايى او را بر آن داشت كه براى سفرهاى دريايى دست به كار ساختن وسايلى چون قايق و كشتى بزند تا اين نياز زندگى خود را نيز با دست خودش برطرف سازد.
با وجود اين تفاوت آشكار، ميان مركبهاى طبيعى چون اسب و قاطر و مركبهاى مصنوعى و ساخته دست بشر چون قايق و كشتى، خداوند آفرينش همه آنها را به خود نسبت مى دهد و طبعاً، اگر بنا بود كه قرآن كريم در اين عصر نازل شود، ساختن وسايل پيشرفته اين عصر: هواپيماها، ناوگانها و سفينه ها و ديگر وسايل غول پيكر و پيشرفته نقل و انتقالات رايج اين عصر را نيز به خود نسبت مى داد و مى فرمود: هواپيما را هم ما براى شما خلق كرديم و سفينه هاى فضاپيما را هم ما براى شما