آرى، آنچه در اين عالم موجود است، از عالم بالاترى فرود آمده تا در اين عالم مادّى و دنياى جسمانى تحقّق يافته است. بنابراين، منظور از نزول در جمله «وَما نُنَزِّلُهُ اِلاّ بِقَدَر مَعْلُوم» نزول جسمانى و فرود آمدن مكانى نيست، بلكه منظور از آن، تحقّق يافتن، تجسّم يافتن و آفرينش آنها در اين عالم است. پس آنچه را كه در پوشش خود مورد استفاده قرار مى دهيد خدا برايتان آفريده و از سوى او نازل گرديده است.
و در دوّمين آيه مى فرمايد:
«وَعَلَّمْناهُ صَنْعَةَ لَبُوس لَكُمْ لِتُحْصِنَكُمْ مِنْ بَأْسِكُمْ.»(1)
[و به او (داود) ساختن زره (كه نوعى لباس رزمى است) ياد داديم تا شما را از آسيب و خطر محافظت كند].
لباس و مسكن در جهان ديگر
مسكن و لباس در دنيا، در اصل، براى رفع نيازهاى اوّليه انسان است و اگر نداشته باشد در برابر سرما و گرما و خطرها و آفات جوّى و نظاير آنها نمى تواند سلامتى خودش را حفظ كند و در بعضى موارد نيز اغراض ديگرى مثل تجمّل و زيبايى، از پوشش لباس دنبال مى شود.
ولى التذاذ و بهره گيرى از لباس اختصاص به دنيا ندارد بلكه در عالم آخرت نيز خداوند هم لباس زيبا و مطلوب و هم مسكن و مأواى خوب و مطلوب براى مؤمن فراهم مى آورد و آيات قرآن در مواردى گواه بر اين حقيقت است.
در دو آيه از آيات قرآن، خداى متعال به مؤمنين وعده داده است كه مساكن و جايگاههاى خوبى در بهشت به شما خواهيم داد. در اين دو آيه بويژه از تعبير «مسكن» استفاده شده، با آيات فراوانى كه در آنها از تعبير «جنّت و بهشت» استفاده